WE NEED MORE THAN DEPLATFORMING

https://blog.mozilla.org/blog/2021/01/08/we-need-more-than-deplatforming/


There is no question that social media played a role in the siege and take-over of the US Capitol on January 6.

Since then there has been significant focus on the deplatforming of President Donald Trump. By all means the question of when to deplatform a head of state is a critical one, among many that must be addressed. When should platforms make these decisions? Is that decision-making power theirs alone?

But as reprehensible as the actions of Donald Trump are, the rampant use of the internet to foment violence and hate, and reinforce white supremacy is about more than any one personality. Donald Trump is certainly not the first politician to exploit the architecture of the internet in this way, and he won’t be the last. We need solutions that don’t start after untold damage has been done.

Changing these dangerous dynamics requires more than just the temporary silencing or permanent removal of bad actors from social media platforms.
Additional precise and specific actions must also be taken:  

Reveal who is paying for advertisements, how much they are paying and who is being targeted.

Commit to meaningful transparency of platform algorithms so we know how and what content is being amplified, to whom, and the associated impact.

Turn on by default the tools to amplify factual voices over disinformation.

Work with independent researchers to facilitate in-depth studies of the platforms’ impact on people and our societies, and what we can do to improve things.

These are actions the platforms can and should commit to today.

The answer is not to do away with the internet, but to build a better one that can withstand and gird against these types of challenges.

This is how we can begin to do that.

Πρόγραμμα Ανακλήσεως και Αντικαταστάσεως Πληκτρολογίων στα νέα MacBook και Macbook Pro από την Apple

https://www.apple.com/support/keyboard-service-program-for-macbook-and-macbook-pro/



BAD TECHNOLOGY - BETA CULTURE: A Call for Revolution Against Beta Culture



I'm tired of this. This sense of permanent discomfort with the technology around me. The bugs. The compromises. The firmware upgrades. The "This will work in the next version." The "It's in our roadmap." The "Buy now and upgrade later." The patches. The new low development standards that make technology fail because it wasn't tested enough before reaching our hands. The feeling now extends to hardware: Everything is built to end up in the trash a year later, still half-baked, to make room for the next hardware revision. I'm tired of this beta culture that has spread like metastatic cancer in the last few years, starting with software from Google and others and ending up in almost every gadget and computer system around. We need a change.

Take the iPhone, for example, one of the most successful products in the history of consumer electronics. We like it, I love mine, but the fact is that the first generation was rushed out, lacking basic features that were added in later releases or are not here yet. Worse: The iPhone 3G was really broken. For real. Bad signal, dropped calls, frozen apps. This would have been unthinkable in cellphones just five years ago. They were simpler, for sure, but they were failure proof. Today's engineering and testing is a lot more sophisticated. In theory, products can't go out into distribution with such glaring problems undetected.

Another recent example is my iMac 24, which had the infamous video card problem out of the box. How can a machine with such an obvious problem—instantly detected by the user base—be sold like that? The same happened recently with Nvidia video boards. In fact, graphic cards—being always in the cutting edge of technology—are perfect examples of beta hardware being sold as final hardware, with many released with beta-quality drivers and requiring firmware patches.

From that to the now-universally-accepted Blue Screen of Death, from buggy Blu-ray players to the Xbox 360's red ring of death and PS3's bugs, even from kitchen ovens to faulty DSLR cameras, the list of troubled products is endless. Just this week, the eagerly anticipated BlackBerry Storm launched to mixed reviews, in part because of its crashy, apparently unfinished software.

On the other side, my parents have a Telefunken CRT TV and a Braun radio from the '70s which are still in working condition. They were first generation. They never failed. Compare that to my first plasma TV from Philips, which broke after less than a year of use. Mine wasn't the only one. The technology was too young to be released; it was still in beta state. Philips wanted to be the first in the world with a flat TV and beat the competition, so they released it. This probably wasn't a good move: Today, Philips' TV business is struggling, and is nonexistent in the US. Meanwhile, my Sinclair ZX Spectrum and Apple IIe from the 1980s still work like they did from day one, perfectly.

For sure, today's products are far more complex than those of 20 or 30 years ago. But back then, the manufacturing was also a lot worse. It was less automated, often purely manual, and imperfect. Today, in a world where automated factories run 24/7, there's less chance of error. Yet still, there are countless problems in the final products, and those problems affect every unit in an entire model line. In the age of manufacturing perfection, there are still major recalls concerning products that burn or break.

Clearly, the problem is the development process and the time to market, with product cycles shortened and corners cut to keep a continuous stream of cash flowing in. The rush to feed these cycles with increasingly more complex engineering seems to be at odds with shortened development and quality assurance processes, resulting in beta-state first-generation products. This beta culture, the same one that already plagues the web, breeds people who are willing to accept bugs in the name of cutting-edge gear.

Who's to blame? Google and their web apps? Apple and their iPhone 3G problems? Microsoft and their countless buggy versions of operating systems and the Xbox 360's RROD? Philips? Sony? Samsung? LG? We all are. The manufacturers, who are driven by a thirst to expand and satisfy their shareholders at all costs. The consumers, who are so thirsty to drink in the shiniest, newest technology that they are willing to sacrifice stability. And the press too, who pours more gasoline onto the consumerism bonfire by writing glowing reviews and often minimizing things that are simply not acceptable.

Personally, I'm tired of all this. But I'm mostly tired about the fact that it seems that we all have given up. Tired because now we see "upgrades" as an opportunity to protect our investment, but in reality, it's laziness and a poor job on the manufacturer part that we have accepted without questioning. Instead of calling foul play and refusing to participate, we keep buying.

That's the key: We have surrendered in the name of progress and marketing and product cycles and consumerism. Maybe those are good reasons, I don't know, but looking at the past, it feels like we are being conned. Deceived because the manufacturers of electronic products have taken our desire to progress faster and even embrace the web beta culture as an excuse to rush things to market, to blatantly admit bugs and the rushed features sets and sell the patches as upgrades.

Maybe the recession will put some order in this thirst of new stuff and change the product cycles. As the economy slows down, people will think twice before buying the latest and greatest; they'll keep older hardware for longer. Then, manufacturers will have to rethink their product lines, and lift their feet from the accelerator, which will result on slower cycles and better products. Maybe that's our ticket for better electronics that actually make sense.

Or maybe... maybe that will be another excuse for the manufacturer to cut even more corners and keep lowering prices so that consumers keep spending and ending up with worse products than we have now.


Πηγή: http://gizmodo.com/5083371/a-call-for-revolution-against-beta-culture

Ο CEO της Apple, Tim Cook "νιώθει βαθιά προσβεβλημένος" από τους νέους ισχυρισμούς για κακές εργασιακές συνθήκες στα εργοστάσια ενός από τους μεγαλύτερους προμηθευτές της εταιρείας, που βρίσκεται λίγο έξω από την Σαγκάη.

Όπως είναι γνωστό η Apple έχει αναθέσει το έργο της κατασκευής και της συναρμολόγησης των προϊόντων της σε Κινέζικα εργοστάσια -όπως των Pegatron και Hon Hai Precision. Οι εταιρείες που τα διοικούν έχουν εκτεθεί στο παρελθόν για τον ίδιο λόγο, αλλά παρόλο που η Apple έχει κάνει κινήσεις -και προληπτικά- για να βελτιωθεί η κατάσταση, μία νέα έρευνα της εκπομπής Panorama του BBC αποκαλύπτει ότι τα προβλήματα παραμένουν.

Δημοσιογράφοι που -κρύβοντας την ταυτότητά τους- εντάχθηκαν στο εργατικό δυναμικό της Pegatron ανακάλυψαν ότι οι εργάτες πολύ συχνά κοιμόντουσαν από εξάντληση στις γραμμές παραγωγής. Επειδή οι δωδεκάωρες βάρδιες συνηθίζονται, οι εργαζόμενοι μετρούν έως και 60 ώρες στο πόδι στη γραμμή παραγωγής κάθε εβδομάδα, αρκετά πάνω από το όριο των 44 ωρών που έχει θέσει η Κίνα, αλλά πιθανότατα νόμιμο από την στιγμή που η χώρα επιτρέπει την υπερωριακή εργασία (έως και 36 ώρες κάθε μήνα).

Το ρεπορτάζ του BBC δείχνει επίσης ότι δεν τηρούνται κανόνες ασφαλείας, ότι ορισμένοι εργάτες δεν φορούσαν την ειδική ταυτότητα, ότι προσλαμβάνονται ανήλικοι εργάτες και πως δεν προσλαμβάνονταν όσοι δεν μπορούν να εργάζονται σε νυχτερινή βάρδιες ή σε βάρδιες που απαιτούν πολύωρη ορθοστασία. Πριν την πρόσληψη και κατά την διάρκεια εξετάσεων που αφορούσαν στην υγεία και στην ασφάλεια, οι εξεταστές βοηθούσαν τους υποψήφιους δίνοντας τις σωστές απαντήσεις κ.ά.

Το ζήτημα με τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας ήρθε στο φως της δημοσιότητας το 2010, όταν οι αυτοκτονίες στα εργοστάσια της Hon Hai Precision (Foxconn) έφτασαν τις 14 σε αριθμό. Τότε, η Apple πήρε μέτρα ώστε να μην επαναληφθεί κάτι τέτοιο, αλλά φαίνεται πως δεν τηρούνται οι κανονισμοί και οδηγίες που έχει θέσει.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η Apple κινήθηκε γρήγορα για να απαντήσει και να μειώσει την αξία της έρευνας του BBC. Σε ένα εσωτερικό γράμμα προς τους υπαλλήλους της εταιρείας στην Μ. Βρετανία, ο Jeff Williams, Senior Vice President of Operations της Apple γράφει ότι "Ο Tim Cook και εγώ είμαστε βαθιά προσβεβλημένοι" από τους ισχυρισμούς του BBC.

"Καμία άλλη εταιρεία δεν κάνει τόσα πολλά όσα κάνει η Apple για να εξασφαλιστούν δίκαιες και ασφαλείς εργασιακές συνθήκες" και θυμίζει ότι έχει δικούς της μηχανικούς και υπεύθυνους στα εργοστάσια αυτά που διαρκώς επιβλέπουν την παραγωγή και πως ενθαρρύνονται να αναφέρουν προβλήματα που αφορούν σε θέματα ασφαλείας ή εργασιακής κακομεταχείρισης. Επίσης διευκρίνησε ότι στα εργοστάσια της Pegatron ο μέσος όρος κυμαίνεται κοντά στις 55-56 ώρες, την ώρα που το όριο βρίσκεται στις 60 ώρες την εβδομάδα.

Αλλά σύμφωνα με όσα δείχνει το ρεπορτάζ του BBC, οι προμηθευτές της Apple πολλές φορές παραβιάζουν τους κανονισμούς, και σύμφωνα με το ρεπορτάζ με την ανοχή της αμερικάνικης εταιρείας.

Το γράμμα προς τους υπαλλήλους της εταιρείας στην Μ. Βρετανία:

UK Team,

As you know, Apple is dedicated to the advancement of human rights and equality around the world. We are honest about the challenges we face and we work hard to make sure that people who make our products are treated with the dignity and respect they deserve.

Last night, the BBC's Panorama program called those values into question. Like many of you, Tim and I were deeply offended by the suggestion that Apple would break a promise to the workers in our supply chain or mislead our customers in any way.

I'd like to give you facts and perspective, all of which we shared with the BBC in advance, but were clearly missing from their program.

Panorama showed some of the shocking conditions around tin mining in Indonesia. Apple has publicly stated that tin from Indonesia ends up in our products, and some of that tin likely comes from illegal mines. Here are the facts:

Tens of thousands of artisanal miners are selling tin through many middlemen to the smelters who supply to component suppliers who sell to the world. The government is not addressing the issue, and there is widespread corruption in the undeveloped supply chain. Our team visited the same parts of Indonesia visited by the BBC, and of course we are appalled by what's going on there.

Apple has two choices: We could make sure all of our suppliers buy tin from smelters outside of Indonesia, which would probably be the easiest thing for us to do and would certainly shield us from criticism. But it would be the lazy and cowardly path, because it would do nothing to improve the situation for Indonesian workers or the environment since Apple consumes a tiny fraction of the tin mined there. We chose the second path, which is to stay engaged and try to drive a collective solution.

We spearheaded the creation of an Indonesian Tin Working Group with other technology companies. Apple is pushing to find and implement a system that holds smelters accountable so we can influence artisanal mining in Indonesia. It could be an approach such as "bagging and tagging" legally mined material, which has been successful over time in the Democratic Republic of the Congo. We are looking to drive similar results in Indonesia, which is the right thing to do.

Panorama also made claims about our commitment to working conditions in our factories. We know of no other company doing as much as Apple does to ensure fair and safe working conditions, to discover and investigate problems, to fix and follow through when issues arise, and to provide transparency into the operations of our suppliers.

I want you to know that more than 1400 of your Apple coworkers are stationed in China to manage our manufacturing operations. They are in the factories constantly - talented engineers and managers who are also compassionate people, trained to speak up when they see safety risks or mistreatment. We also have a team of experts dedicated solely to driving compliance with our Supplier Code of Conduct across our vast supply chain.

In 2014 alone, our Supplier Responsibility team completed 630 comprehensive, in-person audits deep into our supply chain. These audits include face-to-face interviews with workers, away from their managers, in their native language. Sometimes critics point to the discovery of problems as evidence that the process isn't working. The reality is that we find violations in every audit we have ever performed, no matter how sophisticated the company we're auditing. We find problems, we drive improvement, and then we raise the bar.

Panorama's report implied that Apple isn't improving working conditions. Let me tell you, nothing could be further from the truth. Here are just a few examples:

Several years ago, the vast majority of workers in our supply chain worked in excess of 60 hours, and 70+ hour workweeks were typical. After years of slow progress and industry excuses, Apple decided to attack the problem by tracking the weekly hours of over one million workers, driving corrective actions with our suppliers and publishing the results on our website monthly - something no other company had ever done. It takes substantial effort, and we have to weed out false reporting, but it's working. This year, our suppliers have achieved an average of 93% compliance with our 60-hour limit. We can still do better.

And we will.


http://www.engadget.com/2014/12/19/apples-tim-cook-deeply-offended-by-fresh-allegations-of-facto/

Apple CEO Tim Cook tells Investors Who Care More About Return on Investment than Climate Change: Your Money is No Longer Welcome.

As Board Member Al Gore Cheers the Tech Giant’s Dedication to Environmental Activism, Investors Left to Wonder Just How Much Shareholder Value is Being Destroyed in Efforts to Combat “Climate Change”.

Free-Market Activist Presents Shareholder Resolution to Computer Giant Apple Calling for Consumer Transparency on Environmental Issues; Company Balks.

Cupertino, CA / Washington, D.C. – At today’s annual meeting of Apple shareholders in Cupertino, California, Apple CEO Tim Cook informed investors that are primarily concerned with making reasonable economic returns that their money is no longer welcome.

The message came in response to the National Center for Public Policy Research’s shareholder resolution asking the tech giant to be transparent about its environmental activism and a question from the National Center about the company’s environmental initiatives.

“Mr. Cook made it very clear to me that if I, or any other investor, was more concerned with return on investment than reducing carbon dioxide emissions, my investment is no longer welcome at Apple,” said Justin Danhof, Esq., director of the National Center’s Free Enterprise Project.

Danhof also asked Apple CEO Tim Cook about the company’s green energy pursuits. Danhof asked whether the company’s environmental investments increased or decreased the company’s bottom line. After initially suggesting that the investments make economic sense, Cook said the company would pursue environmental goals even if there was no economic point at all to the venture. Danhof further asked if the company’s projects would continue to make sense if the federal government stopped heavily subsidizing alternative energy. Cook completely ignored the inquiry and became visibly agitated.

Danhof went on to ask if Cook was willing to amend Apple’s corporate documents to indicate that the company would not pursue environmental initiatives that have some sort of reasonable return on investment – similar to the concession the National Center recently received from General Electric. This question was greeted by boos and hisses from the Al gore contingency in the room.

“Here’s the bottom line: Apple is as obsessed with the theory of so-called climate change as its board member Al Gore is,” said Danhof. “The company’s CEO fervently wants investors who care more about return on investments than reducing CO2 emissions to no longer invest in Apple. Maybe they should take him up on that advice.”

“Although the National Center’s proposal did not receive the required votes to pass, millions of Apple shareholders now know that the company is involved with organizations that don’t appear to have the best interest of Apple’s investors in mind,” said Danhof. “Too often investors look at short-term returns and are unaware of corporate policy decisions that may affect long-term financial prospects. After today’s meeting, investors can be certain that Apple is wasting untold amounts of shareholder money to combat so-called climate change. The only remaining question is: how much?”

The National Center’s shareholder resolution noted that “[s]ome trade associations and business organizations have expanded beyond the promotion of traditional business goals and are lobbying business executives to pursue objectives with primarily social benefits. This may affect Company profitability and shareholder value. The Company’s involvement and acquiescence in these endeavors lacks transparency, and publicly-available information about the Company’s trade association memberships and related activities is minimal. An annual report to shareholders will help protect shareholder value.”

Apple’s full 2014 proxy statement is available here. The National Center’s proposal, “Report on Company Membership and Involvement with Certain Trade Associations and Business Organizations,” appears on page 60.

The National Center filed the resolution, in part, because of Apple’s membership in the Retail Industry Leaders Association (RILA), one of the country’s largest trade associations. In its 2013 “Retail Sustainability Report,” RILA states: “Companies will often develop individual or industry voluntary programs to reduce the need for government regulations. If a retail company minimizes its waste generation, energy and fuel usage, land-use footprint, and other environmental impacts, and strives to improve the labor conditions of the workers across its product supply chains, it will have a competitive advantage when regulations are developed.”

“This shows that rather than fighting increased government regulation, RILA is cooperating with Washington, D.C.’s stranglehold on American business in a misguided effort to stop so-called climate change,” said Danhof. “That is not an appropriate role for a trade association.”

For even more information on RILA, read “The Retail Industry Leaders Association (RILA): A Cartel that Threatens Innovation and Competitiveness,” by National Center Senior Fellow Dr. Bonner Cohen.

“Rather than opting for transparency, Apple opposed the National Center’s resolution,” noted Danhof. “Apple’s actions, from hiring of President Obama’s former head of the Environmental Protection Agency Lisa Jackson, to its investments in supposedly 100 percent renewable data centers, to Cook’s antics at today’s meeting, appear to be geared more towards combating so-called climate change rather than developing new and innovative phones and computers.”

After Danhof presented the proposal, a representative of CalPERS rose to object and stated that climate change should be one of corporate America’s primary concerns, and after she called carbon dioxide emissions a “mortal danger,” Apple board member and former vice president Al Gore turned around and loudly clapped and cheered.

“If Apple wants to follow Al Gore and his chimera of climate change, it does so at its own peril,” said Danhof. “Sustainability and the free market can work in concert, but not if Al Gore is directing corporate behavior.”

“Tim Cook, like every other American, is entitled to his own political views and to be an activist of any legal sort he likes on his own time,” said Amy Ridenour, chairman of the National Center for Public Policy Research. “And if Tim Cook, private citizen, does not care that over 95 percent of all climate models have over-forecast the extent of predicted global warming, and wishes to use those faulty models to lobby for government policies that raise prices, kill jobs and retard economic growth and extended lifespans in the Third World, he has a right to lobby as he likes. But as the CEO of a publicly-held corporation, Tim Cook has a responsibility to, consistent with the law, to make money for his investors. If he’d rather be CEO of the Sierra Club or Greenpeace, he should apply.”

“As in the past, Cook took but a handful of questions from the many shareholders present who were eager to ask a question at the one meeting a year in which shareholder questions are taken,” added Ridenour, “leaving many disappointed. Environmentalism may be a byword at Apple, but transparency surely is not.”

The National Center’s Free Enterprise Project is a leading free-market corporate activist group. In 2013, Free Enterprise Project representatives attended 33 shareholder meetings advancing free-market ideals in the areas of health care, energy, taxes, subsidies, regulations, religious freedom, media bias, gun rights and many more important public policy issues. Today’s Apple meeting was the National Center’s third attendance at a shareholder meeting so far in 2014.

The National Center for Public Policy Research is an Apple shareholder, as are National Center executives.

The National Center for Public Policy Research, founded in 1982, is a non-partisan, free-market, independent conservative think-tank. Ninety-four percent of its support comes from individuals, less than four percent from foundations, and less than two percent from corporations. It receives over 350,000 individual contributions a year from over 96,000 active recent contributors.

http://wattsupwiththat.com/2014/03/02/mind-blowing-apple-ceo-tells-deniers-to-get-out-of-apple-stock/

[11/29: Update added at the bottom of this post. Also, the author was long YHOO and BABA at the time of writing]

I am a big fan of both Apple and Tim Cook. I have been for a while. I said Cook would do a great job as CEO 6 months before Steve Jobs died and defended his record 2 years ago when people were saying he wasn’t “innovative” enough.

However, I do have a big problem with one choice Cook has made over his tenure as CEO of Apple. It’s not the lack of a bigger screen iPhone sooner or his original choice of head of Apple Retail before Angela Ahrendts. It’s his decision to spend $100 billion and counting of Apple cash on a capital return program.

The program was announced in April 2012. It was the first time since 1995 (before Jobs returned to the company) that Apple had paid a dividend. To date, it’s been estimated that Apple has used more than $100 billion of its cash on dividends and stock buybacks. To me, that’s madness.

Prior to Cook’s decision to start spending cash on dividends and buybacks, Apple was content to let it accumulate on its balance sheet. The company had gone through a near death experience in 1997 and obviously wanted to ensure it had a sufficient cash cushion to continue to fund its operations in case the markets ever turned against it.

By 2012, lots of Wall Street analysts had begun complaining that Apple simply had too much cash sitting idle on its balance sheet and it should either invest it through R&D or M&A or return it to shareholders.

There are generally 3 points of view regarding Cook’s decision to start this capital return program:

(1) Carl Icahn and most other observers affiliated with Wall Street think it was smart and, if anything, hasn’t gone far enough.

(2) Chamath Palihapitiya – a former Facebook (FB) exec who is now a venture investor and a part-owner of the Golden State Warriors basketball team – and most tech people affiliated with Silicon Valley think it was dumb and signals that the company believes it has run out of areas to innovate in.

(3) Apple blogger John Gruber thinks there’s no harm no foul in spending money on the dividends and buybacks and supports not spending money excessively on M&A because part of Apple’s success has been staying focused – “a thousand no’s for every yes.”

I believe the capital return program has been a total waste of Apple’s hard-earned $100 billion. I believe – although this is impossible to prove – that Apple’s stock price would be just as high as it is today (or more likely higher) had they spent that $100 billion on a combination of smart M&A and smart R&D that would have continued to extend Apple’s lead over other Android phone makers.

Had Apple not spent any money on a capital return plan, it would now have over $255 billion in cash on its balance sheet – a quarter of a trillion dollars.

If I had a chance to have a coffee today with Tim Cook and he still had $250 billion (with access to much more zero interest cash through debt which he’s only used to date for funding the capital return plan), I would suggest he do five things before Monday morning:

Buy Tesla (TSLA) for $45 billion (representing a 50% premium over yesterday’s closing price) – and before he complained that that’s too much money, I’d point out that if he’d listened to me on February 20th and bought Tesla, it would have been 16% less that what he has to pay now.

Buy Twitter (TWTR) for $39 billion (representing a 50% premium over yesterday’s closing price) – unfortunately that’s 4x what it would have cost Apple to buy Twitter back in April 2012 when I suggested to just after Facebook (FB) had bought Instagram for $1 billion.

Buy Pinterest for $15 billion (a 50% premium over what the private company is rumored to now be worth, although it might be more now).

Spend $10 billion on better batteries through R&D. To be fair, you’d get some of this already through the Tesla acquisition. But is there anything more frustrating to current iPhone users than poor battery life?

Spend another $10 billion on other materials or features which are going to corner the market on some features that consumers will love yet will be difficult for Android makers to copy. How about $10 billion just to make iCloud work properly?

Altogether, this M&A and R&D spree would cost Apple $119 billion. Their cash levels would be $136 billion today instead of $155 billion. They wouldn’t have much revenue to show for that $119 billion but how much higher would Apple’s market cap be than the $700 billion it is today? If Apple owned Tesla, Twitter and Pinterest? That would be worth at least another $50 – 100 billion in stock value.

It seems like many on Wall Street believe the capital return program is the reason for the renewed vigor in Apple’s stock price which is up 48% this year alone. They say that new kinds of institutional investors plus widow and orphan type retail investors have been attracted to now own Apple stock because of the dividend yield they receive.

However, recall that the capital return program was announced in the Spring of 2012. Apple’s stock price initially dropped in the first few weeks afterwards. It then rushed up through September 2012 to all-time highs before losing half its value. The stock price bottomed out in mid-2013 and only really started taking off this year after a very bullish April earnings report.

Correlation is not causation. It’s not the Apple capital return program that made people want to buy (or sell) the stock. Rather, it’s Apple’s product cycle, margins, and top-line revenue growth.

Two years ago, people worried that Apple was a “hits-based” business relying on new phones each year. It seemed like margins had peaked and Cassandras were shouting that no consumer electronics company – certainly not one without Steve Jobs any more – could keep competitors from eating away at that margin. Samsung seemed ready to ascend to Apple’s throne. Tim Cook seemed to be a care-taker.

Sentiment about Apple the stock didn’t change because they started paying a dividend in my view. Sentiment turned around when Apple kept crushing earnings, people realized that the Apple ecosystem was a lot stickier than first thought, and Eddy Cue said in May that Apple had a product roadmap which was the best he’d seen in the last 25 years.

It’s always been the product which has driven Apple’s stock and always will be.

The day Apple decided to get on the treadmill of paying out money to investors forever through dividends and buybacks is that day they admitted to the world that they can’t walk and chew gum at the same time. A lot of potential innovation inside Apple died that day.

John Gruber – whom I respect immensely, and who humorously referred to me as “Action Jackson” for imploring Apple to “do something” with their cash – defended Cook’s decision to do the capital allocation because (A) he thought it was smart for Apple to adhere to a policy of focus over willy-nilly acquisitions and (B) he believed it would be marginally positive for the stock which helps with employee retention. (I’m going by memory from a Twitter exchange I had with Gruber 9 months ago, but I’m pretty sure that was his reasoning.)

Here’s why I think John Gruber is wrong on this issue. Anti-M&A Apple enthusiasts always say that, because Apple has never done big acquisitions, and Apple has been successful, Apple therefore shouldn’t do acquisitions. This is mixing correlation with causation again though in my view.

There’s nothing inherently wrong with acquisitions. They have to be value-enhancing and help extend the business in a direction it wants to go. If done right, they can be very value-enhancing. Don’t forget: Apple itself wouldn’t exist in its present form had it not been for an acquisition – the 1996 acquisition of NeXT Software for $400 million, returning Steve Jobs to Apple. I’d say that was a good use of $400 million versus if they’d simply paid it out in a dividend.

Even Apple seems to acknowledge this logic of the benefit of big acquisitions with its recent $3 billion buy of Beats to supplement its iTunes business.

In terms of the focus argument, Apple has about 45,000 non-retail employees today which is about the same number as Google (GOOG). If Apple bought Tesla, Twitter, and Pinterest, they’d gain 9,000 additional employees (although surely there’d be some redundancies here – 5800 for Tesla, 3000 for Twitter, 200 for Pinterest). That’s about a 20% increase in headcount. I think a company like Apple can surely handle that and keep its focus. I just don’t think things are so sacrosanct at Apple that they can’t manage these additional people.

Oh and I’m not alone in pushing for Apple to buy Tesla (which would represent 5,800 of the new 6,100 employees Apple would gain through the 3 acquisitions I’m advocating). Chamath is – I think — the guy who originally argued for this deal. John Gruber agreed with my idea of buying Tesla. Jay Yarow of Business Insider also recently extended my original argument. So, we’re all in agreement that this would be a brilliant – and frankly breath-taking – acquisition Cook should make. In some ways, it would very much resemble the NeXT deal and how important Musk could be inside Apple the way Jobs was.

Now, I’ve argued that Apple should make other acquisitions in the past. Some will say here goes “Action Jackson” again. But let’s review what I said.

I argued in the past that Apple should buy Yahoo (YHOO) for $23 billion back when Yahoo’s market cap was $18 billion. Now Yahoo’s market cap is $50 billion. I believed that deal would have helped given Apple some real web services which it still is lacking, plus a great partner in China through owning (what at that time would have been) 40% of Alibaba (BABA).

I also argued that Apple should have bought Facebook for $100 billion back in 2011 when it was being privately valued at $50 billion and critics were screaming that was way too expensive.

Would all of these deals shown a lack of focus?

Apple’s still doing something – who knows what? – with iAd. They’re putting some focus there. If you’re going to do that, why not have just bought Facebook for $100 billion and let Mark Zuckerberg continue to run it (if he would have accepted Cook’s offer). You don’t have to worrying about losing your focus. You’re paying Zuck $100 billion to have focus for you over that asset. (And wouldn’t Google have just hated Apple had they had the moxie to do this?)

Apple’s still focusing on web services and messing around with that area – not impressively. If they’re going to devote some focus there, why not just own Yahoo and have Marissa Mayer run that area for them? Oh and they would have acquired a 40% interest in Alibaba which is today worth $112 billion (pre-tax).

And, while it wasn’t something I argued for at the time, you can understand now what the value to Apple would have been if they’d bought Dropbox for “nine figures” (which is less than $1 billion for those math-challenged) back in 2009. Why did Steve Jobs stubbornly push back from the table and say Dropbox’s price was too high? Every time I interact with iCloud, I curse the day Jobs got cheap and thought Apple was better off staying focused and not buying Dropbox.

So, please don’t lecture me about focus when I criticize the folly of Apple for being too “stand pat.” Apple – and only Apple due to its size and cash balances at the time – could have spent $124 billion on Facebook, Dropbox and Yahoo and today control assets worth $338 billion (just for Facebook’s equity value, Dropbox’s estimated $10 billion in value, and the 40% stake in Alibaba). That means Apple would already be a trillion dollar company today easy.

Apple’s still focusing on iAd and web services today and they’ve still blown $100 billion on dividends and buybacks but they don’t have anything to show for it. Let’s not try and defend these lack of decisions as Tim Cook being focused or a thousand no’s for every yes.

Apple could have a quarter of a trillion dollars today in cash to put to work today. They could become the overnight leader in smart cars by buying Tesla. They could – more importantly – acquire our generation’s single greatest technological leader in Elon Musk and give him carte blanche to paint his canvas. (Somehow, I think Musk could find a better use of $100 billion than handing it over to shareholders.) They could acquire the single most unique and intriguing asset in the social networking world today in Twitter which, despite the recent management criticisms, is only going to be more important to our culture moving forward. They could acquire the single greatest threat to Google search in the last 15 years by buying Pinterest.

Tim Cook could make all this happen before we return to work from Thanksgiving next Monday. He could make Apple – a fundamentally great company – into a remarkably exciting company unlike any other in the world.

He should do this, but I doubt he will.

I doubt he will because he’s married a fickle lover in Wall Street. He’s paid Wall Street $100 billion to date and promised countless more billions in the future. This doesn’t make Apple a better company or promise a brighter future. And it doesn’t raise the stock any higher than it would rise anyway on the hopes of the latest round of new products.

There are times I agree companies should pay out cash to shareholders in dividends or buybacks instead of doing pointless M&A. I’d rather see Yahoo do that right now than spend billions more on another Tumblr and 3 dozen nameless acqui-hire companies.

But Apple can do much better for itself now with its billions rather than continue wasting them on nameless, faceless Wall Street mutual fund managers. No one else can put $100 billion to use on M&A and R&D other than Apple to transform itself for the better.

Only Apple can spend $100 billion wisely.

It’s time for Tim Cook to think different.

Update [11/29]: Comments and tweets are running about 99 to 1 anti-Eric’s argument above. I basically have Jay Yarow (partially) in my corner and some random guy on Twitter and that’s it.

However, I want to add to the argument above based on the reaction so far.

1. I would rather have seen Apple keep $100 billion over the last 2.5 years instead of paying it out to shareholders. Either you agree with me or you shrug your shoulders and say “what’s the big deal?” I think it is a big deal. It’s $100 billion! That’s nothing to shrug your shoulders at. It took Apple as a company a lifetime to be in the fortunate position to have generated that much capital and I think they should have kept it than paid it out. At the least, they should stop this capital return plan and keep everything from here.

I don’t think Apple’s stock price would be any different today with our without the capital payout program. I can’t prove that obviously but, guess what? Neither can those saying it is perfectly correlated to the recent rise in Apple’s stock price.

Apple’s stock initially dropped after they announced their plan in 2012. Wall Street never perfectly prices in what it perhaps it economically should. That’s why – for years – Wall Street didn’t seem to give any credit for the cash Apple was accumulating.

There are lots of companies who do buybacks and dividends and it seems to benefit those companies. But they’re generally not innovative ones. They’re generally at the top of their S-curved growth.

I believe the most important determinant of Apple’s stock price – two years ago and now – is how investors perceive the coming cycle of new Apple products. In my view, that’s what caused the 50% drop in Apple’s price two years ago (on a negative perception of that coming cycle) and it’s what’s caused the recent ramp up this year in the stock (on a positive perception). The dividends and buybacks are correlated with the stock’s rise recently but not the cause – in my view.

2. I think there are many tech-minded people who believe that the day your company starts paying a dividend is the day you say “I can’t think of anything creative to do with the money myself so I’m going to give it back to the shareholders.” Again, it suggests you’re at the top of the S-curve and you’re simply going to milk your profits from here on out.

There are lots of ways Apple could still grow. I think few who argue against that. I’d rather see Apple keep all its cash ready to attack those problems through R&D or M&A.

3. The Focus thing. For me to mention buying Tesla, Twitter, Pinterest, Yahoo, Dropbox, and Facebook in the post, I think it came across that I was arguing to do all those acquisitions and more big ones in the future at the drop of a hat. Any of those deals would have made financial sense but I recognize that cultural fit is important.

Apple might have looked at buying Yahoo 2 years ago. They might have believed it was attractive to own 40% of Alibaba years before folks were talking about it here and the potential ways Alibaba could help them in China, but they still might have decided against buying Yahoo because of the potential headache digesting 13,000 Yahoo employees who had been running on auto-pilot for years.

So, yes, cultural fit is important. And, yes, none of those companies might not have agreed to sell – like Zuckerberg. But Apple is still doing stuff in ads. They are focusing there. Either get in or get out of the pool. Do ads or not. And, if you’re going to do ads, you probably need some help. So acquire someone (else, because they’ve done some alread). You’ve got ample cash unlike any other company in the world so go for it. If you’re going to play around with Ping, go all the way with it.

Of all the potential acquisitions I suggested, I think the most interesting by far is Tesla. If I was Cook, that’s the first one I’d do. If it was the only one he did, I’d be happy.

I still think Twitter and Pinterest could also be huge assets in the future for Apple so I’d also grab them now at lower prices than what they’ll be in 5 years and I’d get to work on integrating them now rather than waiting and having more of an integration issue later.

4. Why did Cook choose to do the dividend and payout? I think that’s worth thinking about. Sure he was getting pressure from David Einhorn and Carl Icahn to do it but I don’t think either of those guys (who I respect) forced Tim to do it. I believe Cook thought Apple had way too much money than it could spend and this was a way to increase the stock price. He seemed to go out of his way when the stock dropped in 2013 to buy more stock to aid the stock price. I think he probably worried that a low stock price would hurt employee morale and retention. So, I think it came from a “it can’t hurt, only help” place for Cook. And, by the way, I think Cook’s a great leader and any one who’s read my stuff for years knows I defended him when others – who really knew nothing – were calling for his head.

However, despite this all coming from a good place, I think Cook simply misjudged what drives Apple’s stock price. It’s the product cycle, period. So, this $100 billion has been wasted and I think it could have been better spent.

5. Apple shouldn’t be doing big acquisitions every year. But they should be thinking “what’s the NeXT acquisition we could do today which would propel our company into a totally new and exciting vector that makes sense?” I think Tesla is it for reasons I’ve argued before.

6. People talk about Apple’s patience, its focus, its culture as things that have led to its success. They worry that doing a big acquisition might hurt Apple’s specialness.

I think it’s obvious Apple has a dominant bias to build vs. buy. That’s fine, but I think those biases – which have made it a very special company – can also sow the seeds of future mistakes. The concern I have with Apple is that it is missing a big transformational acquisition – Tesla for example – because it defaults back to these biases (that’s too big, we don’t do that, a thousand no’s for every yes) and misses a huge opportunity.

7. Maybe Apple’s worried about falling into an anti-trust trap with the government like has happened to Microsoft and Google. Maybe that’s the real reason they’re avoiding big acquisitions today. That’s fair. But I can’t see how a Tesla acquisition would concern antitrust regulators.


http://www.forbes.com/sites/ericjackson/2014/11/27/apples-100-billion-waste-tim-cooks-single-biggest-mistake-as-ceo/2/

Hello World :) - English subtitles from Sidekick on Vimeo.

Στο κοντινό μέλλον, μια ιδιωτική εταιρεία έχει αναπτύξει ένα λειτουργικό σύστημα που υποχρεώνει τους χρήστες να αποθηκεύσουν τη μνήμη τους σε έναν server, με αποτέλεσμα να έχει τη δύναμη να διαγράψει ή να αλλοιώσει τις αναμνήσεις και την προσωπικότητα τους ανά πάσα στιγμή. Όμως, μια νεαρή γυναίκα θα προσπαθήσει να αλλάξει αυτή τη δυσοίωνη πραγματικότητα.

Αυτή είναι η υπόθεση της μικρού μήκους ταινίας “Hello World” των Rafaël Mathé και Etienne Larragueta, η οποία στηρίζεται σε όχι και τόσο απίθανες θεωρίες. Είτε είστε από αυτούς που πιστεύουν σε εφιαλτικά σενάρια για το μέλλον, είτε απλά σας αρέσουν οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας, δείτε την!

With Office for Mac in limbo and Apple continuing to spoil Pages for the rest of us, I took a risk installing OpenOffice on a newly configured Mac – and may never look back.

By David Braue

Old habits definitely do die hard, which is probably why I have dutifully pulled out the Microsoft Office for Mac (OfM) install disk every time I've reformatted or upgraded one of the many Macs I've set up and kept running over the years.

When recently setting up a new iMac with Mavericks and I couldn't locate that OfM install disk, however, an act of desperation turned into a new modus operandi after I realised that our open-source allies have made the world's most widely used office suite nearly irrelevant.

Microsoft Office may be rusted onto the corporate office worker's psyche, but many Mac users will find OpenOffice just as capable.

There has been a lot of movement in the office-suite market of late, what with Apple releasing Pages, Keynote and Numbers for free; Google Docs popular but still outage-prone; and Microsoft's Office 365 gaining momentum even as the company puts free versions of Office in the cloud to varying effect.

While cloud-based alternatives are getting better all the time, I'm a traditionalist who has used local productivity applications since the days of Wordstar. So, as you can imagine, when I set up a new computer I like to have a writing tool that works whether I'm online or not.

Previous versions of iWork had promise as an alternative, but I have a long-running feud with Apple over iWork for one simple reason: Apple refuses to give it the ability to simply load and save files in Word's .DOC format.

That's right: the only way to handle documents in Pages is by saving your working documents as .pages files – which are, inexplicably, often 10 or more times larger than their Word .DOC equivalent – and then exporting .DOC versions as and when you need them.

If you work with a lot of documents, the double-handling rapidly grates on you. I was hoping to standardise on Pages after hearing about Apple's move to make it free, but Apple is still insisting that we use its own file format to save documents.

Little wonder the business community has been increasingly abandoning Pages and iWork: in the real world – the business world outside Apple's closed-garden ecosystem –absolutely nobody uses the .pages format. Apple's determination to force it down our throats has made its latest iWork iteration less of an Office killer and something more resembling TextEdit on steroids.

At any rate, with Pages out of the question and Office nowhere to be found, I took a chance and revisited the open-source equivalent, OpenOffice, to see if it might allow me to maintain my workflow based on the frequent loading, editing and saving of .DOC files.

OpenOffice has been around for some time, but despite heroic efforts by its developers it has struggled to gain a massive following mainly because Microsoft Office is so broadly available. Business users know Office and have it available to them as a matter of course, while home users probably get it through student bundles or the like.

Mac users, however, have a different decision set. Despite its name, Office for Mac is a rather different productivity suite than Office for Windows – with a different interface and a different feature set. These differences are often significant: it was only with the latest version, for example, that the Mac version of Office was given Visual Basic for Applications (VBA) scripting capabilities after years of conspicuous absence.

Rumour has it that the next version of Office for Mac will bow early next year – prompting many to upgrade, no doubt, even as the memory of now-unsupported Office 2008 fades. But if you can't wait that long – or, like me, you find yourself without an OfM install disk – it's time to give OpenOffice another look.

I had tried it a few versions ago but found it woefully underfeatured as a replacement for OfM. But with its latest iteration (v4.0), OpenOffice is not only extremely quick and easy to use; thanks to ongoing improvements and the contribution of a large volume of code from IBM's Symphony, it's compatible and close enough to Office that you may not even notice you're in the new environment.

Certainly, for someone with very specific requirements – all I need to do is be able to edit documents, save and send .DOC files, and use tools like the highlighter and word counts – OpenOffice ticks all the boxes.

I have found it to be a simple-to-use, capable alternative to Word that costs nothing and offers more than enough features and flexibility that it probably does everything you need it to. It even has Pages' contextual sidebars.

If you have several Macs in the family, this may make OpenOffice not only curious but absolutely compelling because of its much lower cost.

Sure, I've made a few changes: for example, using Mac OS X's application-specific keystrokes I have set up a few keyboard shortcuts for functions like Format Paragraph (Shift-Command-M) and Word Count (if you don't know how to do this, go to System Preferences > Keyboard > Application Shortcuts, then click +, choose your application, enter the unique text of the menu item you want the keystroke to start, and then the keystroke you want to use).

Play around with it and you'll find that the latest OpenOffice gives you more than enough room to stretch your arms and get to work. The spreadsheet and presentation modules are so similar to Excel and PowerPoint – the Mac versions, at least – that you may never know you're not using the real thing.

This is not meant to be a primer on OpenOffice, as much as a reminder that it is still out there, and in its latest iteration it is better than ever.

That may be good news for its authors, since figures suggest that OpenOffice is not exactly burning up the charts; a recent Forrester survey suggested that only 6 percent of companies offer their employees an alternative to Microsoft Office.

As I mentioned earlier, favourable enterprise licensing terms mean most people don't have any need for OpenOffice; recent figures suggest 16 percent of businesses will upgrade to Office 2013 within a year and 20 percent more in the long term.

This is great news for Microsoft and Windows users. But if you're a Mac user who can't or won't buy OfM – or are just looking for an easier and faster productivity option – give it a try. You may find, like I did, that the days of installing massive, monolithic applications are simply over.

What do you think? Have you switched to OpenOffice? Did you try it and discover it was underpowered for your needs? Or am I already late to the party?


http://www.zdnet.com/why-i-may-never-install-office-for-mac-again-7000023520/

I love my Apple products. I’ve used Macs since day one. My desk right now has on it my MacBook Pro, MacBook Air, iPad Air, Thunderbolt Display and iPhone. Oh, and an Apple Bluetooth keyboard and Magic Trackpad, of course.

My friends are convinced that I’m incapable of leaving the house without my iPad, and I have to confess that the evidence is on their side. My car has an iPhone dock so I can listen to music and podcasts. If I’m on a plane, train or tube, it’s a near-certainty that I’ll be using my iPad or listening to music on my iPhone - or both.

I love Apple hardware design. Sleek, minimalistic, beautiful. There aren’t that many other really attractive laptops out there, and most of the ones that are have essentially copied Apple’s designs...

I love OS X and iOS. Not everything about them, of course: there are glitches and anoyances, and iOS in particular is showing its age a little with the lack of live data on the homescreen, but both Just Work. Windows 8 is pretty good, but just the other day helping a friend update her CV on her Windows laptop, I was reminded of just how many nice touches I take for granted in OS X.

I love the seamlessness of iCloud. Again, we all know it’s not perfect, but it’s still incredibly impressive that syncing is now something that happens, rather than something I have to do. Ninety-nine percent of the time, I can pick up any of my iDevices, and the same, up-to-the-minute information will be on each.

I also really like Apple as a company. The reason the products are so good is precisely because Apple has strong values around quality, attention to detail and refusal to compromise. I love the fact that Apple concentrates on doing a small number of things very well, and doesn’t do what most companies in its position would do and slap an Apple logo on everything from baseball caps to cars.

I love the fact that Apple supports its technology with real people. Admittedly not everyone lives within easy reach of an Apple Store, but for those who do, anyone can wander in, ask the dumbest question and get individual help, free of charge. Compare that to attempting to get help with a Windows laptop or Android phone, and there is just no comparison.

So why, then, would I feel even a tiny bit embarrassed to be seen using them? Three reasons...

I was in a certain well-known coffee store the other day, and I paused from what I was writing to look around. The first thing I noticed was that almost every single customer was using an electronic device, busily immersed in a smartphone, tablet or laptop. Second, out of around 30 devices in use, I think only three or four of them didn’t have an Apple logo. In central London, at least, it seems the default choice.

Perhaps I’m being snobbish, but I can remember when spotting someone else using a Mac was almost an event. We were the unusual ones, the ones who had given the matter more thought, and were prepared to step out of the mainstream and buy something that was, honestly, at the time, a bit eccentric. People would ask you why.

But hey, I can live with being one of the masses (for a certain demographic value of masses, anyway). The second reason is the fashionista thing.

Apple has a lot of discerning customers. People who are perfectly well aware of the alternatives, know full well how the prices of competitor products compare and have made a choice to pay a premium price for a superior product. The type of people you’d find reading 9to5Mac, in fact.

But even I have to agree with my Apple-ribbing friends that there are those … other type of Apple customers. The sheeples, as they are unkindly dubbed. The type of people who buy Apple because it’s expensive and fashionable, and because they have no clue what else is out there.

Perhaps worse than the fashionista, though, are the third reason: the fanbois.

Don’t misunderstand me: I don’t use the term to describe people who love Apple products. I’m one of those. By fanbois, I mean those who are so utterly fanatical about it that they will scream and shout and stamp their feet if anyone so much as dares to level the slightest hint of criticism at Apple, or to say anything even vaguely complimentary about Windows or Android.

I’d rather not be mistaken for a fashionista (though perhaps my dress sense saves me there). I would most definitely not like to be mistaken for a fanboi. It was in that coffee shop when I realised I might, to the casual observer, have given that impression. The wifi was hopeless, so when I needed to google something, I pushed aside my MacBook Air, and got out my iPad Air to do the search. At which point, with perfect timing, someone called me – on my iPhone. I did feel just a twinge of embarrassment about sitting at a coffee shop table simultaneously using three pieces of Apple technology.

I supposed I should just have been grateful I couldn’t yet be wearing an iWatch...


http://9to5mac.com/2014/02/17/opinion-why-i-love-apple-products-and-am-just-a-tiny-bit-embarrassed-to-be-seen-using-them/

Amidst rumors of OS X 10.10 gaining a visual overhaul commissioned by Human Interface Chief Jonathan Ive, the Cupertino company is preparing to let go one of the very people that helped create the iOS and OS X interfaces, Greg Christie.

Christie is a veteran at Apple. He has been instrumental in the creation of the iOS operating system (referred to as “iPhone OS” at the time of inception), and he helped shape OS X into what it is today, answering only to Craig Federighi. However, a falling out with Ive has left him with no choice but to resign, according to people who are familiar with the situation.

It isn’t clear if Christie has signed the papers yet, but Apple confirmed the planned departure to the Financial Times. The company refrained from offering details about his resignation, as the Cupertino giant doesn’t comment on rumors and speculation.

If the reported reasons are true, Christie would be the second key Apple executive that leaves, or is forced to leave Apple because of clashing with Jony Ive, the company’s design guru. It’s never too clear who is right and who is wrong in these situations, and since we hardly have any facts, speculation is pretty much all we can hear.

One rumor is that Christie doesn’t agree with Jony Ive’s redesign plans for the OS X 10.10 interface.

“When Ive tasked Apple’s Human Interface team with redesigning iOS 7 to include an entirely new look, Christie and Ive reportedly clashed over design direction, after which Ive is said to have circumvented Christie’s leadership of the team during the new operating system’s development,” according to 9to5mac.

It appears Christie is not a fan of Ive’s work with the flat look and feel of iOS 7, and neither are many users out there. However, it appears that Ive is marching forward with his plans to extend the flatness to the desktop.

While we may never know the full scope of the Ive/Christie fallout, we will catch a glimpse of OS X 10.10 at this year’s Worldwide Developers Conference, which starts on June 2 and ends on June 6.

The Cupertino computer giant usually hands developer preview builds of its next-gen OS X at WWDC, and this year should be no different. Apple most likely has a preview of iOS 8 planned as well. The mobile software is expected to retain the same flat UI while adding new features.

Από την εταιρεία Critterism έρχεται μία έρευνα που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η iOS 7.1 είναι η σταθερότερη έκδοση του iOS έως σήμερα, ωστόσο τα ποσοστά που ανακοίνωσε πριν λίγο καιρό, δεν δείχνουν και τόσο ωραία σε σχέση με τα ποσοστά που αποκάλυψε πρόσφατα για το Android.

Η έρευνα προέρχεται από την εταιρεία Critterism, η οποία επεξεργάζεται περισσότερες από 30.000 αιτήσεις το δευτερόλεπτο σε πραγματικό χρόνο από περισσότερους από 1 δισεκατομμύριο χρήστες φορητών συσκευών. Η έρευνα λαμβάνει υπόψη της την πολυπλοκότητα (hardware, έκδοση OS και πάροχος κινητής τηλεφωνίας), την απόκριση κάθε εφαρμογής και το χρόνο χρήσης κάθε εφαρμογής. Σύμφωνα με την έρευνα, το iOS 6 «κρασάρει» σε ποσοστό 2.5% του χρόνου χρήσης, με το iOS 7 να «κρασάρει» σε ποσοστό 2.1% και το iOS 7.1 σε ποσοστό 1.6%.

Σύμφωνα πάντως με την έρευνα της εταιρείας, το Android αποδεικνύεται σταθερότερο, με το Gingerbread (2.3) να «κρασάρει σε ποσοστό 1.7% και όλες οι εκδόσεις από το Android 4.0 και μετά να «κρασάρουν» σε ποσοστό 0.7%, κάτι που σημαίνει ότι το iOS 7.1 «κρασάρει» σε ποσοστό μεγαλύτερο το διπλάσιου από το Android 4.x.

Σε επίπεδο κατασκευαστών, η Samsung είχε τα χαμηλότερα ποσοστά προβλημάτων του είδους τόσο στα κινητά τηλέφωνα όσο και στα tablets στο λειτουργικό σύστημα Android. Επίσης το iPhone 5 (1.7%) αποδεικνύεται πιο σταθερό από το iPhone 5s (2%).


http://www.phonearena.com/news/Android-4.x-is-more-than-twice-as-stable-as-iOS-7.1_id54459

In broad strokes, here is my view of Microsoft’s history.

In the beginning, Bill Gates stated the company’s goal: “A computer on every desk and in every home.” That was crazy. The PC revolution was well underway, but the grand total of PCs sold when Gates stated that mantra was, by today’s standards, effectively zero. PCs were for hobbyists. Everyone involved knew they were on to something, but Gates realized, at the outset, that they were on to something huge. The industry was measuring sales in the thousands, but Gates was already thinking about billions. Here’s Gates, in an interview from 2010:

Paul Allen and I had used that phrase even before we wrote the BASIC for Microsoft.We actually talked about it in an article in — I think 1977 was the first time it appears in print — where we say, “a computer on every desk and in every home…” and actually we said, “…running Microsoft software.” If we were just talking about the vision, we’d leave those last three words out. If we were talking an internal company discussion, we’d put those words in. It’s very hard to recall how crazy and wild that was, you know, “on every desk and in every home.” At the time, you have people who are very smart saying, “Why would somebody need a computer?” Even Ken Olsen, who had run this company Digital Equipment, who made the computer I grew up with, and that we admired both him and his company immensely, was saying that this seemed kind of a silly idea that people would want to have a computer.

He was right. And not only did the first part of the phrase come true, the last three words — “… running Microsoft software” — did too. From the mid-’90s and for the next decade, there was, effectively, a computer on every desk and in every home running Microsoft software. At least 95 percent of them were running the Windows operating system, and among the rest, most were Macs running Internet Explorer and probably Microsoft Office too.

Windows was almost everywhere, and Microsoft was everywhere.

Peak Microsoft was unfathomably pervasive. They won so thoroughly that Steve Jobs conceded that they’d won, telling Wired in February 1996:

The desktop computer industry is dead. Innovation has virtually ceased. Microsoft dominates with very little innovation. That’s over. Apple lost. The desktop market has entered the dark ages, and it’s going to be in the dark ages for the next 10 years, or certainly for the rest of this decade.”

Steve Fucking Jobs said that. He was exactly right. And who knows where we’d be today if Jobs and NeXT had not been reunified with Apple the next year.

“A computer on every desk and in every home” was incredible foresight for 1977. It carried Microsoft for 25 years of growth. But once that goal was achieved, I don’t think they knew where to go. They were like the dog that caught the car. They spent a lot of time and energy on TV. Not just with Xbox, which is alive and well today (albeit not a significant source of income), but with other ideas that did not pan out, like “media center PCs” and the joint ownership of “MSNBC”, which was originally imagined as a sort of cable news network, website, dessert topping, and floor wax rolled into one.

What they missed was the next step from every desk and home: a computer in every pocket. It’s worse than that, though. They saw it coming, and they tried. Pocket PC, Windows CE, Windows Mobile — swings and misses at the next big thing. They weren’t even close, and damningly, Steve Ballmer didn’t even seem to realize it. That’s what’s so damning about that video of him laughing at the original iPhone. Whenever I dredge up that video, a handful of defenders will write and tell me it’s unfair to mock him for his reaction, that he was actually right — that the original iPhone was too expensive. But what should have scared Microsoft wasn’t what the iPhone was in 2007, it was what the iPhone clearly was going to be in 2008, 2009, 2010. Prices come down, chips get faster. Software evolves. Apple had unveiled to the world a personal computer that fit in your pocket. That was amazing. That the original iPhone left much room for improvement is simply the way revolutionary products always get their start.

Microsoft’s institutional lack of taste had finally come to bite them in their ass. While Ballmer laughed at the iPhone and presumably walked around with a Windows Mobile piece of junk in his pocket, Larry Page and Sergei Brin carried iPhones. Google never laughed at the iPhone; it made money from it by providing web search and maps. Google quickly became, and remains to this day, a leading developer of iOS apps. And it was Google that was fast to follow the iPhone with Android, slurping up the commodity-market crumbs that Apple, focused as ever on the quality-minded high end of the market, eschewed. I don’t think it was ever within Microsoft’s DNA to produce the iPhone, but what Android became — the successful fast follower — could have been theirs if they’d recognized the opportunity faster. The Microsoft of 1984, a decade away from industry dominance, wrote software for the original Mac, and learned from it. When Bill Gates first saw a Mac, he didn’t laugh — he wanted to know how it worked, right down to specific details, like the smooth animation of its mouse cursor.

No company today has reach or influence anything like what Microsoft had during the golden era of the PC. Not Apple, not Google, and not Microsoft itself. I don’t think Ballmer ever came to grips with that. Ballmer’s view of the company solidified when it dominated the entire industry, and he never adjusted.

Hence Windows 8. One OS for all PCs, traditional and tablet alike, because that’s the only way for Windows to run almost all of them, and Windows running almost all PCs is the way things ought to be. Rather than accept a world where Windows persisted as merely one of several massively popular personal computing platforms, and focus on making Windows as it was better for people who want to use desktop and notebook PCs, Microsoft forged ahead with a design that displeased traditional PC users and did little to gain itself a foothold in the burgeoning tablet market. It was easy to see. Windows 8’s design wasn’t what was best for any particular device, but instead what seemed best for Ballmer’s “Windows everywhere” vision of the industry and Microsoft’s rightful place atop it.

Horace Dediu captures the change in the industry wrought by iOS and Android in this succinct (and, as usual, well-illustrated) piece from a few months ago, writing:

If we include all iOS and Android devices the “computing” market in Q3 2008 was 92 million units of which Windows was 90%, whereas in Q3 2013 it was 269 million units of which Windows was 32%.

That’s a startling change, and Ballmer never seemed to accept it. Windows 8 wasn’t designed to adjust to the new world; it was designed to turn back the clock to the old one.

I think it’s a very good sign that Satya Nadella comes from Microsoft’s server group. As my colleague Brent Simmons wrote today:

Creating services for iOS apps doesn’t sound at all like the Microsoft I used to know. Using Node.js and JavaScript doesn’t sound like that Microsoft. The old Microsoft would create services for their OSes only and you’d have to use Visual Studio.There’s still a lot of the old Microsoft there, the Windows, Office, Exchange, and Sharepoint (WOES) company. It’s most of the company by far, surely. (I just made up the acronym WOES. It fits.)But in the Azure group, at least, there’s recognition that Microsoft can’t survive on lock-in, that those days are in the past.Even if you don’t choose to use Microsoft’s cloud services, I hope you can agree on two things: that competition is good, and that Azure’s support-everything policy is the best direction for the future of the company.

In short, Nadella’s Server division is the one part of Microsoft that seems designed for, and part of, the post-iOS, post-Android state of the industry. A division pushing toward the future, not the past.

Successful companies tend to be true to themselves. The old Microsoft’s Windows and Office everywhere, on every device strategy was insanely ambitious, but also true to their culture. Apple has grown to eclipse Microsoft in financial size, but never set its sights on Microsoft-ian market share. Google is unfocused at the edges, but it’s never tried to act like any company other than Google. Google makes operating systems and office applications, but in a decidedly Google-y way. The last thing Microsoft should do is attempt to be like Apple or Google.

Cloud computing is one potential path forward. The cloud is nascent, like the PC industry of 1980. In 30 years we’ll look back at our networked infrastructure of today and laugh, wondering how we got a damn thing done. The world is in need of high-quality, reliable, developer-friendly, trustworthy, privacy-guarding cloud computing platforms. Apple and Google each have glaring (and glaringly different) holes among that list of adjectives.

Satya Nadella needs to find Microsoft’s new “a computer on every desk and in every home running Microsoft software”. Here’s my stab at it: Microsoft services, sending data to and from every networked device in the world. The next ubiquity isn’t running on every device, it’s talking to every device.


ΠΗΓΗ: http://daringfireball.net/2014/02/microsoft_past_and_future

Δεκαεπτά εταιρείες επικοινωνιών συνυπέγραψαν στις 27 Ιανουαρίου 2014 στο Χονγκ Κονγκ συμφωνία για την κατασκευή και τη συντήρηση ενός υποθαλάσσιου διεθνούς καλωδίου υπερ-υψηλών ταχυτήτων. Πρόκειται για το AAE-1 (Asia, Africa Europe-1) -ονομασία που μαρτυρά ότι ίσως ακολουθήσουν και άλλα- με τεχνολογία 100Gbps και συνολική χωρητικότητα 40Tbps.. Αυτό το υποθαλάσσιο καλώδιο δημιουργεί μια εναλλακτική διαδρομή στα υφιστάμενα υποθαλάσσια καλώδια που χαρακτηρίζονται υπερφορτωμένα, και μάλιστα χαμηλής καθυστέρησης (low latency).

Ανάμεσα στους 17, και ο Όμιλος ΟΤΕ μέσω της θυγατρικής του, ΟΤΕGLOBE. Στο έργο συμμετέχουν επίσης οι China Unicom (Κίνα), Chuan Wei (Καμπότζη), Djibouti Telecom (Τζιμπουτί), Etisalat (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), Mobily (Σαουδική Αραβία), Omantel (Ομάν), Ooredoo (Κατάρ), PCCW Global (Χόνγκ Κόνγκ), Pakistan Telecommunication Company Limited PTCL (Πακιστάν), Telecom Egypt (Αίγυπτος), TeleYemen (Υεμένη), TOT (Ταϊλάνδη), Viettel (Βιετνάμ) και άλλοι τρεις πάροχοι από άλλες χώρες που δεν κατονομάζονται.

Το AAE-1 θα έχει δύο εναλλακτικά σημεία παρουσίας (PoP) στην Ασία (στο Χονγκ Κονγκ και στην Σιγκαπούρη) και τρία εναλλακτικά σημεία διασύνδεσης στην Ευρώπη (μέσω Γαλλίας, Ιταλίας και Ελλάδας), και έτσι θα παρέχει εναλλακτικές επιλογές τόσο στα μέλη του consortium όσο και στους πελάτες τους.

Η υπογραφή της σύμβασης κατασκευής και συντήρησης σήμανε την έναρξη των εργασιών κατασκευής. Το νέο καλώδιο αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2016. Με την ολοκλήρωση και εμπορική διάθεσή του, το ΑΑΕ-1 θα διασυνδέει πλέον το Χονγκ Κονγκ, το Βιετνάμ, την Καμπότζη, τη Μαλαισία, τη Σιγκαπούρη, την Ταϊλάνδη, την Ινδία, το Πακιστάν, το Ομάν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ, την Υεμένη, το Τζιμπουτί, τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο, την Ελλάδα, την Ιταλία και τη Γαλλία.

Το ΑΑΕ-1 χαρακτηρίζεται ως ένα από τα μεγαλύτερα υποθαλάσσια καλωδιακά συστήματα στον κόσμο, έκτασης περίπου 25.000 χιλιομέτρων και θα είναι από τα ελάχιστα που θα διασυνδέουν το Χονγκ Κονγκ και τη Σιγκαπούρη, με τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ευρώπη. Η κατασκευή του νέου καλωδίου αναμένεται να προκαλέσει ραγδαία ανάπτυξη στις συμμετέχουσες εταιρείες και χώρες, παρέχοντας ασφαλή, αξιόπιστη και ταχύτατη διασύνδεση.

«Δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψουμε στην πλειοψηφία να στερήσει τα δικαιώματα της μειοψηφίας». Με αυτά τα λόγια ο Τιμ Κουκ, διευθύνων σύμβουλος της Apple και διάδοχος του Στιβ Τζομπς, παρέλαβε την περασμένη εβδομάδα στην εκδήλωση της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Ομπουρν το τιμητικό βραβείο για τη ζωή και το έργο του.  

Ηταν μια από τις σπάνιες στιγμές που ο Τιμ Κουκ ανέβηκε στο βήμα σε μια εκδήλωση άσχετη με τις δραστηριότητες του αμερικανικού κολοσσού της ψηφιακής τεχνολογίας. Η διαδοχή ενός γίγαντα της εποχής μας, του Στιβ Τζομπς, είχε εγκλωβίσει τον 52χρονο σήμερα επιχειρηματία σε μια ατραπό ασταμάτητης δουλειάς και αποκλειστικής αφοσίωσης στην Apple.

Ωστόσο σε αυτήν την εκδήλωση ο Τιμ Κουκ δεν μίλησε για την πρωτοπορία και τις καινοτομίες της Apple, ούτε καν για το γενικότερο θέμα του πώς η σύγχρονη τεχνολογία θα απελευθερώσει τις κοινωνίες και τους ανθρώπους. Μίλησε για τον ρατσισμό, τον κοινωνικό ρατσισμό, τον ρατσισμό εναντίον των αφροαμερικανών που γνώρισε από μικρός μεγαλώνοντας στην καρδιά του αμερικανικού Νότου στην Αλαμπάμα, ως τον ρατσισμό κατά των μεταναστών τώρα, για αυτά τα δικαιώματα των μειοψηφιών που δεν πρέπει να τα στερήσει η πλειοψηφία. 

Και ήταν μια αποστροφή της ομιλίας του που απέσπασε τα περισσότερα χειροκροτήματα. «Πάντα είναι η σωστή ώρα για να κάνεις το σωστό. Σήμερα έχουμε μια ευκαιρία. Εχουμε μια ευκαιρία να συνεχίσουμε να προοδεύουμε στον σεβασμό των διαφορετικών φυλών και επίσης να αγκαλιάσουμε τις μεταρρυθμίσεις σχετικά με τους μετανάστες» είπε και έπειτα, ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του, τόνισε: «Και να εξαλείψουμε τις διακρίσεις εναντίον της γκέι και της λεσβιακής κοινότητας!».





Αφοσιωμένος επί δεκαετίες στην Apple και ζώντας στη σκιά μιας προσωπικότητας διεθνούς ακτινοβολίας όπως ο Τζομπς, ο Τιμ Κουκ κράτησε την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Στις αρχές του Οκτωβρίου το περιοδικό «Out» - η βίβλος της αμερικανικής ομοφυλοφιλικής κοινότητας - τον ανακήρυξε ως τον πιο ισχυρό γκέι του κόσμου. Δεύτερη ήταν η Ελεν ντε Τζενέρις.

Με μια ομιλία σαν και αυτή στο Πανεπιστήμιο Ομπουρν, ο Τιμ Κουκ, τακτικός συνομιλητής του ζεύγους Ομπάμα και ο άνθρωπος που οδηγεί με επιτυχία την Apple στην μετά Τζομπς εποχή, αποδεικνύει ότι είναι όντως ο πιο ισχυρός γκέι του πλανήτη. Και ότι πλέον έχει αρχίσει να μιλάει για αυτό.


Πηγή: http://www.tanea.gr/tanea360/article/5066283/o-tim-koyk-ths-apple-milaei-ws-o-pio-isxyros-gkei-toy-planhth/

UK government security arm CESG has published a report of its assessment on the security of all ‘End User Device’ operating systems.

Its assessment compared 11 desktop and mobile operating systems across 12 categories including: VPN, disk encryption, and authentication.

These criteria are roughly equivalent to a standard set of enterprise security best practices, and Ubuntu 12.04 LTS came out on top – the only operating system that passed nine requirements without any “Significant Risks”.

This article summarises the report, addressing the specific remarks raised in the assessment, and examines why Ubuntu is such a secure OS for government and enterprise use.

UK Gov Report Summary


Πηγή: http://insights.ubuntu.com/resources/article/ubuntu-scores-highest-in-uk-gov-security-assessment/

H Vodafone ανακοίνωσε την διάθεση του iPhone 5S και του iPhone 5C σε όλα τα καταστήματα Vodafone. Το κόκκινο δίκτυο επαναλαμβάνει την πρότασή του για την απόκτηση νέου smartphone κάθε χρόνο, μέσω ενός συνδρομητικού προγράμματος διετούς ή και πολυετούς διάρκειας που θα εξασφαλίσει στον συνδρομητή το iPhone της φετινής και της επόμενης χρονιάς, και για όσο διαρκεί το συμβόλαιό του.

Η Vodafone διαθέτει τα νέα  iPhone 5s και iPhone 5c στην Ελλάδα  από τις 25 Οκτωβρίου σε όλα τα καταστήματα Vodafone.

Οι τιμές για το iPhone 5S είναι οι εξής:
739€ για το μοντέλο με τα 16GB,
859 € για το μοντέλο με τα 32GB και
979 € για το μοντέλο με τα 64GB.

Το iPhone 5c διατίθεται στην τιμή των
639€ για το μοντέλο με τα 16GB και
739 €  για το μοντέλο με τα 32GB.

Tο iPhone 4s διατίθεται στην τιμή των 439 €.

Αναφερόμενη στο πρόγραμμα Νέο Smartphone κάθε Χρόνο, μια υπηρεσία που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2013, η Vodafone διευκρινίζει πως οι συνδρομητές της πληρώνουν, την πρώτη φορά και μόνο, ένα αρχικό ποσό για το smartphone τους και τις ακόλουθες μηνιαίες χρεώσεις καθ'όλη τη διάρκεια ισχύος του συμβολαίου τους, και τουλάχιστον για 2 χρόνια:

Για το iPhone 5S: Αρχικό ποσό €200 και 40€ το μήνα για την απόκτηση ενός iPhone κάθε χρόνο της κατηγορίας 5S.

Στο παράδειγμα αυτό, ο συνδρομητής καταβάλλει αρχικό ποσό 200 ευρώ για το 5S των 739 ευρώ και επί 24 μήνες, συνδρομή 40 ευρώ για να εξασφαλίσει ότι σε έναν χρόνο θα μπορεί να το αντικαταστήσει με το μοντέλο που θα το διαδεχτεί, επιστρέφοντας το 5S στην Vodafone.

Έτσι, στα δύο χρόνια της συνδρομής του θα έχει καταβάλλει συνολικά 1160 ευρώ και θα έχει στα χέρια του το νεότερο iPhone για αυτή και την επόμενη χρονιά.

Με αυτόν τον τρόπο, η Vodafone υπολογίζει ότι ο συνδρομητής της θα έχει όφελος 318 ευρώ, καθώς η αγορά των δύο iPhone θα του κόστιζε 1460 ευρώ. Από αυτό το κόστος αφαιρείται το συνολικό κόστος του προγράμματος (200+40*12=€1160). Έτσι, ο συνδρομητής αποκτά για έναν χρόνο το νεότερο iPhone.

Προφανώς, δεν λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι κάθε νέο iPhone δεν ανήκει στον συνδρομητή. Εάν το αγόραζε (πληρώνοντας 1460 ευρώ για δύο iPhone σε δύο χρόνια), θα μπορούσε να μεταπουλήσει το πρώτο (η τιμή μεταπώλησης των iPhone παραμένει υψηλή) για να αγοράσει το επόμενο και έτσι να έχει τουλάχιστον ισόποσο όφελος, κάθε χρόνο. Για το 5S θα πληρώσει 739 ευρώ, στο τέλος της χρονιάς θα το πουλήσει 530 ευρώ και θα καταβάλλει 200 ευρώ για να αγοράσει το επόμενο μοντέλο (το οποίο στο τέλος της επόμενης χρονιάς θα μπορεί να πουλήσει ξανά για 539 ευρώ). Άρα, θα έχει πληρώσει 939 ευρώ σε δύο χρόνια και θα έχει στα χέρια του iPhone ενός έτους.

Από την άλλη, το πρόγραμμα της Vodafone περιλαμβάνει την ασφάλεια κλοπής, δηλαδή την αντικατάσταση της συσκευής που κλάπηκε με νέα, προσκομίζοντας την σχετική βεβαίωση της δήλωσης της κλοπής στην αστυνομία.

Για το iPhone 5C: Αρχικό ποσό €180 και 35€ το μήνα για την απόκτηση ενός iPhone κάθε χρόνο της κατηγορίας 5C

Για το iPhone 4S: Αρχικό ποσό €150 και 25€ το μήνα για την απόκτηση ενός iPhone κάθε χρόνο της κατηγορίας 4S

Πηγή: http://tech.in.gr/presentations/article/?aid=1231270774

Τα εργαστήρια Νέων Τεχνολογιών του ΟΤΕ αναλαμβάνουν την αξιολόγηση και τις δοκιμές της νέας ευρυζωνικής τεχνολογίας Vectoring για λογαριασμό ολόκληρου του Ομίλου Deutsche Telekom, στον οποίο η πιο κατάλληλη εταιρεία ανά περίπτωση ηγείται του έργου για ολόκληρο τον Όμιλο. Η τεχνολογία vectoring μπορεί να επιτρέψει ακόμα και τον διπλασιασμό της ταχύτητας του VDSL φτάνοντας έως τα 100Mbps download και τα 40Mbps upload, εξουδετερώνοντας τον «θόρυβο» στα καλώδια χαλκού.

Ήδη από το 2012 έχει γίνει γνωστή η πρόθεση του κολοσσού των επικοινωνιών DT να επενδύσει το επονομαζόμενο vectoring για να διπλασιάσει την ταχύτητα πρόσβασης στο Διαδίκτυο μέσω VDSL. Το vectoring παρομοιάζεται με την τεχνολογία μείωσης του θορύβου στα ακουστικά αφού αναλαμβάνει να μειώσει τον «θόρυβο» στις διακίνηση δεδομένων σε καλώδια χαλκού. Ο χαλκός παραμένει το μέσο που ενώνει τα νοικοκυριά με τις υπαίθριες καμπίνες τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού (ΚΑΦΑΟ) και τα δίκτυα οπτικών ινών των εταιρειών επικοινωνιών. Κι αυτό καθώς, η αντικατάστασή του με οπτική ίνα μέχρι το σπίτι και μέσα σε αυτό, αυξάνει το κόστος και δεν αποτελεί συχνά επιλογή των παρόχων. Το vectoring μπορεί να επιτρέψει την μετάδοση δεδομένων με ταχύτητες διπλάσιες από αυτές που επιτυγχάνει σήμερα η τεχνολογία VDSL2 (100Μbit/s download, 40Mbit/s upload).

Στην τεχνολογία vectoring έχει αναφερθεί εκτενώς και ο επικεφαλής του Ομίλου DT,  René Obermann, σε συνέντευξή του τον Σεπτέμβριο του 2012, όπου αναφέρεται στην πρόθεση της DT να αξιοποιήσει την τεχνολογία vectoring για να υλοποιήσει τα σχέδια της εταιρείας επικοινωνιών να διπλασιάσει τον αριθμό των ευρυζωνικών συνδέσεων στην Γερμανία από τα 12 στα 24 εκατομμύρια νοικοκυριά μέσα σε τέσσερα χρόνια, πραγματοποιώντας «ένα τεράστιο άλμα για την ευρυζωνικότητα στην Γερμανία».

Η επικεφαλής της Deutsche Telekom για την Ευρώπη και την Τεχνολογία και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του OTE, κας Claudia Nemat συναντήθηκε πρόσφατα με στελέχη του Ομίλου ΟΤΕ στο Μαρούσι, στο πλαίσιο των τακτικών επισκέψεων που πραγματοποιεί στις διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες στην σφαίρα ευθύνης της. Βασικός στόχος σύμφωνα με την κα Νέματ είναι η ενδυνάμωση της συνεργασίας μεταξύ των εταιρειών και των ομάδων του Ομίλου της Deutsche Telekom και η αποκέντρωση της ευθύνης, με τις εταιρείες σε κάθε χώρα να ηγούνται διαφορετικών έργων για λογαριασμό όλων των χωρών που συμμετέχουν, ενώ τα κεντρικά γραφεία στη Βόννη να επιτελούν κυρίως συντονιστικό ρόλο. Σε αυτό το  μοντέλο λειτουργίας, το οποίο η κα Νέματ αποκάλεσε «Ηνωμένες Εταιρείες της Ευρώπης», η πιο κατάλληλη εταιρεία ανά περίπτωση ηγείται του έργου για ολόκληρο τον Όμιλο. Όπως τονίστηκε, με τη νέα αυτή μορφή συνεργασίας επιτυγχάνεται η μεγαλύτερη αξιοποίηση και διάχυση της τεχνογνωσίας και εξειδίκευσης μεταξύ των χωρών που έχει παρουσία ο Όμιλος της DT στην Ευρώπη.

Ως παραδείγματα της νέας αυτής προσέγγισης της Deutsche Telekom Europe αναφέρθηκαν η ανάθεση στα εργαστήρια Νέων Τεχνολογιών του ΟΤΕ της αξιολόγησης και των δοκιμών της νέας ευρυζωνικής τεχνολογίας Vectoring για λογαριασμό ολόκληρου του ομίλου της Deutsche Telekom και η Ελλάδα (Cosmote) αναλαμβάνει τις υπηρεσίες και τα συστήματα τιμολόγησης της T-Mobile Ολλανδίας, όπως ήδη και για άλλες θυγατρικές της.

http://tech.in.gr/news/article/?aid=1231232578

Business iPad users beware. Your halcyon days of loading whatever the heck you want onto your tablet may be coming to an end.

Apple is set to introduce a couple of new features that will give corporate IT new ways to lock down the iOS 6 operating system, which powers the iPad and the iPhone, according to Zenprise, a mobile device management company that was briefed on the features by Apple.

When Apple releases iOS 6 next Wednesday, it will include “several powerful enterprise features that enhance the ease with which CIOs & IT departments can put mobile to work,” Zenprise said in a blog post.

For Fruit Ninja, Skype, or Angry Birds lovers, the most important feature may be something called App Lock. It lets corporate IT lock down the iPhone or iPad so that it runs just one predetermined application and new software cannot be installed by the user.

That will pave the way for a new generation of iPads that will work more like cash registers than tablets. “For example, if a retailer wants to use iPads to enhance the customer in-store experience, the iOS 6 app lock-out feature makes it so that the only app on the device will be the one for the job at hand,” Zenprise said in an e-mail message.

Apple didn’t respond to messages seeking comment for this story, so we don’t know if the company is already using the software to lock down iPads at One Infinite Loop.

Apple has a bit of a twisted relationship with corporate customers. Clearly, the company likes the fact that lots and lots of people are buying iPads and bringing them to work. During the iPhone 5 launch Wednesday, Tim Cook demoed custom apps written by companies like GE Capital, the Mayo Clinic, and Ducati, while bragging that 94 percent of the Fortune 500 are using, or at least testing out, iPads.

But first and foremost, Apple considers itself a consumer product company. Under Steve Jobs, the appeal to corporate types was definitely considered uncool.

But Tim Cook — who spent more than a decade at IBM before he signed on at Apple in the late 1990s — seems to be a bit more business-friendly, says Van Baker, an analyst with the Gartner research firm.

Under the radar, Apple runs programs to make its hardware more appealing to corporate users. Last year, we profiled Apple’s stealth efforts to sell iPads to hospitals. And in July, the company’s security team made its first-ever public appearance at the Black Hat security conference in Las Vegas, where a manager named Dallas De Atley bored the audience with a dry technical presentation on the security of iOS.

In March, Apple quietly slipped out new configuration management software that lets corporate types set up their own custom software builds for the iPhone or iPad and then configure 30 machines at a time.

Corporate types love that stuff, and Apple knows it, Baker says. “They realize that an awful lot of these devices are going into the enterprise and if they can at least be somewhat accommodating to the enterprise — if they can give them enough controls — that’s going to pave the way toward installing a heck of a lot of devices,” he says.

Also set for next week’s iOS launch, a new wallpaper feature that gung-ho corporate types might like, but which strikes us as simply mean.

It “allows the background of an iPad to be customized with the logo of a company so that these single purpose devices can be branded,” Zenprise said in an e-mail. “This mode can be ‘locked in’ so that the background will only display what the IT group mandates.”

This means the eradication of known productivity killers such as wallpaper with photos of kids, cats, or that funky motel you partied in at Joshua Tree last year.

One of the reasons that Apple has done so well in the enterprise is because CEOs and other executives have brought iPhones and iPads in to work and loved them so much that they have simply ordered the geeks in IT to support them.

And in that spirit, the wallpaper lockdown may be another play for the CEO’s heart, says Baker. “I’m sure that it’s to appeal to the vanity of the CEOs who want to have the company logo on them.”


Πηγή: http://www.wired.com/wiredenterprise/2012/09/apple-ios6-lockdown/

It’s hard to say exactly what percentage of desktop and laptop computers run Apple OS X, but it’s clear that the operating system has made slow but steady gains at chipping away at that the sizable lead Microsoft established in the ’90s with its Windows operating system. Some figures put the number at about 6 to 7 percent of the desktop market.

But one thing’s for sure: OS X has been more successful than Linux, the open source operating system that has found a home on data-center servers but is still a rarity on desktops and laptops. Linux may have seen a surge last year, but it still hasn’t seen the sort of growth OS X has, nor the growth that Linux supporters have long hoped for.

Why is that? Miguel de Icaza — one of the original creators of GNOME, a Linux desktop interface that has struggled to take hold — believes that a large portion of the software developers that could have taken Linux to greater heights defected to other platforms, including not only Apple OS X but — more importantly — the web.

Some might blame the slow progress of desktop Linux on the fragmentation of the desktop user interfaces used by the major Linux distributions. In 2010, Canonical announced that it would replaced the popular GNOME desktop environment with its own homegrown Unity environment in the Ubuntu distribution, much to many Linux geeks’ chagrin. But many are also unhappy with the direction GNOME has taken, including Linux creator Linus Torvalds, who posted a tirade about it on Google Plus last year.

Torvalds switched to Xfce, a desktop environment originally created as a lighter-weight alternative to the dominant GNOME and KDE environments (Update: He has since switched back to Gnome, but he’s not happy about it). The audio and video centric Ubuntu Studio completed a transition to Xfce last month, and earlier this month, the venerable Linux distribution Debian dropped GNOME as its default desktop environment and replaced it with Xfce.

But de Icaza says the desktop wars were already lost to OS X by the time the latest shakeups started happening. And he thinks the real reason Linux lost is that developers started defecting to OS X because the developers behind the toolkits used to build graphical Linux applications didn’t do a good enough job ensuring backward compatibility between different versions of their APIs. “For many years, we broke people’s code,” he says. “OS X did a much better job of ensuring backward compatibility.”

But at the same time, development was shifting to the web. Open source on the desktop became a lot less important than open source on the server. The need to develop native applications was diminishing and at the same time OS X provided a good enough Unix-like environment that programmers could develop on a Mac and then deploy to a Linux server.

The web is where open source truly thrives. Even Steve Ballmer admits that Linux is beating Windows in the web server market. Even if you don’t have a single open source application installed on your laptop, if you use the web you’re probably being served by several open source technologies, including web servers like Apache and Nginx and programming languages and frameworks like PHP and Ruby on Rails all running on an open source operating system. The latest trends in web technology, from cloud computing to big data, are also built on open source technologies such as Apache Hadoop, MongoDB and the Xen hypervisor.

Open source powers the server side of the web, but there’s no guarantee of openness on the user-facing side. And that’s where open source advocates are focusing much of their efforts now, even if they have started using Macs. “Many people who were talking about Free Software are the people talking about the open web now,” de Icaza says.

One of them is Stormy Peters, the former executive director of the GNOME Foundation. She’s still on the GNOME Foundation board an like de Icaza she still keeps some Linux machines around. But as director of websites and developer engagement at the Mozilla Foundation, her focus is now on the open web.

“The reason I’m personally at Mozilla is that I saw a lot of websites that weren’t designed with the principles of free software,” she says. Thanks to AJAX and HTML5, the web has become the dominant platform for applications she says.

In what ways can the principles of free software be applied to the web? Peters says one of the most important aspects of open source software is that you, or someone you trust, can examine an application’s source code and see what it’s doing. One way to bring this level of insight to the web is help users control their data and how it is used by web applications. That’s the goal of Mozilla Identity team, who are working on Mozilla Persona, a browser-based identity and authentication system.

Another big change since the early days of the Linux desktop is the rise of the mobile web. “There’s a huge portion of the world who are going to first experience the internet through the mobile devices,” Peters say.

To that end, Mozilla is working on its Boot to Gecko open source mobile operating system, but possibly more importantly is the Mozilla Marketplace. These applications will run anywhere that the Firefox web browser will.

Mobile development is also on de Icaza’s mind. Since 2001 he’s been working on Mono, an open source framework for running Microsoft’s .NET languages on non-Microsoft operating systems like Linux and OS X. Now the project is available on Android and iOS as well.

Meanwhile, through all of this, GNOME and the Linux desktop are still chugging along. GNOME 3.6 will be out soon, and is working to improve the developer experience.


Πηγή: http://www.wired.com/wiredenterprise/2012/08/osx-killed-linux/

Η παραγωγή του νέου iPhone 5 των 16GB, κοστίζει στην Apple περί τα 207 δολάρια, σύμφωνα με ανάλυση της IHS iSuppli. Οι εκδόσεις των 32GB και των 64GB κοστίζουν κατά προσέγγιση 217 και 237 δολάρια αντίστοιχα.

Το λεγόμενο "Βill of Μaterials" (BOM), το κόστος των υλικών δηλαδή, για τις εκδόσεις των 16GB/32GB/64GB είναι αντίστοιχα 199/209/230 δολάρια και επιπλέον 8 δολάρια είναι το κατασκευαστικό κόστος.

Η Apple πουλάει τα αντίστοιχα μοντέλα στη λιανική αγορά προς 649, 749 και 849 δολάρια, ενώ για να κάνουμε και τις σχετικές συγκρίσεις, στην Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στη Γαλλία και τη Γερμανία, οι αρχικές τιμές διαμορφώθηκαν στα 679, 789 και 899 ευρώ για τα μοντέλα των 16GB/32GB/64GB αντίστοιχα.

Το πιο ακριβό τμήμα του iPhone 5, δεν είναι ο επεξεργαστής του, όπως αρκετοί θα περίμεναν, αλλά ο οθόνη του, τεχνολογίας in-cell, η οποία κοστίζει 44 δολάρια, 7 δολάρια παραπάνω από όσο κόστιζε η οθόνη του iPhone 4S.



Αν και στα παραπάνω, δεν περιλαμβάνονται τα κόστη της συσκευασίας, των μεταφορικών, του software, πιθανά δικαιώματα προς τρίτους κλπ. η διαφορά του κόστους παραγωγής σε σχέση με τις τιμές λιανικής, φαίνεται από μεγάλη έως και... αδικαιολόγητα τεράστια, στα ακριβότερα μοντέλα.
 
Μπορείτε να δείτε την πλήρη ανάλυση της IHS iSuppli εδώ.

Kaspersky Lab last week detailed why the increasing market share of the Apple Mac means more malware on the platform. Eugene (Yevgeny) Kaspersky, co-founder and CEO of the security firm, has now gone further in statement made at the Infosecurity Europe 2012 conference.

“I think [Apple] are ten years behind Microsoft in terms of security,” Kaspersky told CBR. “For many years I’ve been saying that from a security point of view there is no big difference between Mac and Windows. It’s always been possible to develop Mac malware, but this one was a bit different. For example it was asking questions about being installed on the system and, using vulnerabilities, it was able to get to the user mode without any alarms.”

Kaspersky is of course referring to the Flashback malware that has infected hundreds of thousands of Macs. He then reiterated what his employees and many security researchers have been saying for years: Apple needs to step up its game.

“Apple is now entering the same world as Microsoft has been in for more than 10 years: updates, security patches and so on,” Kaspersky said. “We now expect to see more and more because cyber criminals learn from success and this was the first successful one. They will understand very soon that they have the same problems Microsoft had ten or 12 years ago. They will have to make changes in terms of the cycle of updates and so on and will be forced to invest more into their security audits for the software. That’s what Microsoft did in the past after so many incidents like Blaster and the more complicated worms that infected millions of computers in a short time. They had to do a lot of work to check the code to find mistakes and vulnerabilities. Now it’s time for Apple [to do that].”

Kaspersky, the privately-held company, produces antivirus and other computer security products. Excluding the energy sector, Kaspersky Lab is considered one of Russia’s few international business success stories. The company makes excellent security software and I have personally recommended some of its products a few times.

That being said, Kaspersky, both the man and his company, of course would benefit from a malware epidemic on the Mac. That’s important to keep in mind, while acknowledging that the numbers are indeed growing and the Mac security situation is getting worse. Just how bad it’s getting, and will get, is a matter of perspective.


Πηγή: http://www.zdnet.com/blog/security/kaspersky-apple-10-years-behind-microsoft-in-terms-of-security/11706

Σύμφωνα με το επιστημονικό περιοδικό Βritish Journal of Dermatology το Facebook και το ΡlayStation δημιουργούν παρενέργειες στα παιδιά, δηλαδή η συνεχής ενασχόληση με τα βιντεοπαιχνίδια μπορεί να προκαλέσει ακόμη και δερματικές παθήσεις.

Συγκεκριμένα Ελβετοί ερευνητές αναφέρονται για την νέα διαταραχή που ονομάζεται «ΡlayStation palmar hidradenitis», δηλαδή ιδραδενίτιδα της παλάμης οφειλόμενη στο ΡlayStation. Η διαταραχή αυτή μπορεί να δημιουργήσει επώδυνα έλκη στις παλάμες των χρηστών.

Όπως αναφέρουν οι γιατροί του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης ένα 12χρονο κοριτσάκι εμφάνισε κόκκινους ρόζους στις παλάμες εξαιτίας της έκκρισης ιδρώτα από την πολύωρη χρήση παιχνιδοκονσόλας. Επιπλέον, και παράλληλα με την ανακοίνωση του παραπάνω συμβάντος, η έγκριτη ειδικός Βαρόνη Γκρίνφιλντ που έχει την έδρα της Συναπτικής Φαρμακολογίας στο Κολέγιο Λίνκολν της Οξφόρδης στη Βρετανία, παρουσίαζε την ομιλία της στη Βουλή των Λόρδων.

Στην ομιλία αυτή αναφερόταν στις αλλαγές στον εγκέφαλο των παιδιών που προκαλούν οι δικτυακοί τόποι κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook, το Βebo και το Τwitter. Συγκεκριμένα η ειδικός αυτή δηλώνει πως το μέσο μυαλό του 21ου αιώνα κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα μυαλό που χαρακτηρίζεται από διάσπαση της προσοχής, επίδειξη εντυπωσιασμού, ανικανότητα του ατόμου να δείχνει συμπόνια και ασταθή αίσθηση της ταυτότητάς του.


Πηγή: http://www.ygeianews.gr/section/paidi/content/facebook-kai-playstation-prokaloun-problimata-sta-paidia

http://www.youtube.com/watch?v=WUJMR3BUm2s


Imagine being able to announce your intention to kill 900 million people.

Imagine devising a plan so cunning that people line up to be complicit in their own murders.

Imagine having the resources to put that plan into action and the power to publically share your intention without any fear of repercussions.

This is pure psychopathy.

Psychopathy is defined as “a personality disorder characterized by a pervasive pattern of disregard for the rights of others and the rules of society. Psychopaths have a total lack of empathy and remorse, and have very shallow emotions. They are generally regarded as callous, selfish, dishonest, arrogant, aggressive, impulsive, irresponsible, and hedonist.”

Bill Gates, the mega-rich founder of Microsoft, could be defined as a classic psychopath.

Following in the jackbooted steps of his father, William Gates Sr., Bill Gates has been a long-time proponent of population control. Gates Sr. has long-time ties to outspoken eugenicist David Rockefeller, as well as Planned Parenthood (which was founded by a member of the American Eugenics Society).

In 2010, Bill Gates spoke at a TED convention, where he stated, While reproductive health care and birth control can obviously steer the population downward, how would health care and vaccines DECREASE the population unless by design?

"The world today has 6.8 billion people... that's headed up to about 9 billion. Now if we do a really great job on new vaccines, health care, reproductive health services, we could lower that by perhaps 10 or 15 percent.”

This was a clear public announcement of Gates’ plan to kill off hundreds of millions of people.

And yet, this announcement of mass murder has resulted in no punishment.  No prison time has occurred, no criminal charges have been filed and no one is suing the pants off of the Gates family.

Gates has proclaimed this as “The Century of the Vaccination”, unrolling plans that 90% of the world be vaccinated. The Bill and Melinda Gates Foundation has “philanthropically” subjected hundreds of thousands of children in India to a polio vaccine that was banned in the United States because it caused the very disease it was purported to prevent.  Over 47,500 Indian children given this vaccine have since developed a polio-like paralysis.

If Gates can’t poison you directly via vaccines, he has developed a secondary plan, and this one has the added bonus of lining his already-stuffed pockets.  Under the benevolent cloak of promoting agricultural advancement, Gates has provided the farmers of the Third World with Monsanto seeds.

Gates has recently invested heavily in Monsanto, the GMO giant. Monsanto is responsible for the genetically engineered seeds with pesticides built right in.  The seeds can only be used one time and the food that results from the seeds is nutrionally inferior to unmodified seeds.  Despite (or perhaps because of) the lack of nutritional value and the inability to save seeds from one year to the next, Gates is gifting these toxic “terminator” seeds via the Bill and Melinda Gates Foundation. 

In effect, by giving these seeds away, Gates and Monsanto are like the drug dealers that give someone the first hit for free.  If the user wants to keep getting high, they’re going to have to buy the drugs after that first freebie.  The fact that these GMO seeds are self-terminating makes this the gift that keeps on giving, because as Third World farms convert to these self-terminating seeds, the farmers will have no choice but to continue using the Monsanto seeds – new seeds must be purchased every year, which puts Monsanto well on the road to creating a global agricultural monopoly. 

In Gates’ “annual letter” he outlines his plans under a humanitarian guise.  He mentions agricultural technology, vaccines for every child, and his plans to get others to give “gifts” to the Third World.

The depopulation plans of Bill Gates are chilling when they are presented to the world as “philanthropy” but it’s even more disturbing that Gates makes public statements about the reduction of population. 

He has clearly announced his plans….they are insidious. It’s infuriating to hear people say, “Oh, he didn’t mean it like that!”  He clearly did mean it “like that” because every move he makes is another step towards his stated goal of depopulation.

Part of the game for a psychopath is manipulation.  The challenge of convincing people to be complicit in their own deaths and enslavement is part of the entertainment.  The psychopath manipulates and deceives just to see if he can get away with it.  He is ruthless and utterly without conscience.

The only way to combat people like this is with information.  Expose the plan by sharing this information.  Let the world know about this evil NWO agenda of depopulation and control. 

The bottom line?

The Bill and Melinda Gates Foundation promotes mass murder, involuntary sterility and agricultural monopoly that will ultimately lead to control of the world’s food supply.

Announcing their intentions only makes the game more interesting for them.


Sources:

Untested vaccines causing new wave of polio-like paralysis across India

Bill Gates and Monsanto Team Up to Fight World Hunger

2012 Annual Letter from Bill Gates


Πηγή: http://daisyluther.blogspot.co.uk/2012/04/is-bill-gates-psychopath.html

Η κατάσταση είναι γνωστή εδώ και μήνες. Οι καταστροφικές πλημμύρες της Ταϋλάνδης είχαν ή έχουν  διακόψει τις εργασίες σε αρκετά εργοστάσια σκληρών δίσκων με αποτέλεσμα την σήμερον ημέρα, οι τιμές αυτών να έχουν πιάσει... κορυφή, με αύξηση του κόστους κτήσης που ξεπερνάει πολλές φορές το 150%!!!!

Έτσι, ένας ταπεινός δίσκος που προχτές κόστιζε €70, σήμερα μπορεί να κοστίζει παραπάνω από €170! Και όμως αυτό δεν είναι το χειρότερο στην κοροϊδία που υπόκειται σήμερα ο καταναλωτής...


Οι πλημμύρες αυτές καθ' εαυτές

Οι πλημμύρες είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό την εποχή των μουσώνων στην Ταϋλάνδη. Ξεκίνησαν από τα μέσα Ιούνη (δηλαδή πριν 7 ολόκληρους μήνες), και αν και δεν γνωρίζουμε ημερομηνίες (μόνο για ένα εργοστάσιο της WD που χτυπήθηκε τον Οκτώβρη και επανήλθε σε παραγωγή τον Νοέμβρη), μπορούμε να πούμε πως το φαινόμενο μπορεί να είναι υπαρκτό, αλλά πιθανώς όχι στον βαθμό που παρουσιάζεται!

Για όσους δε δεν πιστεύουν σε θεωρίες συνωμοσίας, θα τους υπενθυμίσουμε μια σχετικά πρόσφατη ιστορία, αυτή κάποιων κατασκευαστών μνήμης που επικαλέσθηκαν πριν κάποια χρόνια ζημιές από παρακείμενο σεισμό στα εργοστάσια τους, για να αυξήσουν κατακόρυφα τις τιμές στις μνήμες, με αποτέλεσμα να καταδικαστούν με μεγάλα πρόστιμα αργότερα.

Και πράγματι, όσο υπαρκτές και να είναι οι πλημμύρες, ας αναλογιστούμε πως:

• Τα εργοστάσια των μεγάλων κατασκευαστών δίσκων δεν είναι παραγκούπολες, ούτε φτιαγμένα από άχυρο, ούτε τοποθετημένα σε τρύπες.

• Στην Ταϋλάνδη παράγεται το 25% των δίσκων παγκοσμίως. Όχι το 100%, όχι το 50%, το ένα τέταρτο κύριοι, της παγκόσμιας παραγωγής!

• Πώς είναι δυνατόν τα ασφάλιστρα που αποδίδονται από την καταστροφή π.χ. στην WD να είναι το 1/5 με 1/6 της "εκτιμώμενης" καταστροφής;

Μπορούμε να κατανοήσουμε πως ακόμη και ένα εργοστάσιο να μπορεί να λειτουργήσει, καταστροφές σε υποδομές ή τρίτους συνεργάτες να το κρατάνε πίσω, αλλά μήπως τελικά όλα αυτά είναι δικαιολογίες και υπερβολές γιατί αυτή η πλημμύρα βολεύει φοβερά κάποιους;


Η τροφική αλυσίδα: Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό

Μετά τις πλημμύρες, οι μεγάλοι κατασκευαστές αρχικά προειδοποίησαν για πιθανά προβλήματα στην διαθεσιμότητα δίσκων. Κανείς δεν τους πήρε στα σοβαρά, ένα φαινόμενο που περιγράφονταν αργότερα από κάποιους αναλυτές κάπως έτσι: "Όταν έγινε το Τσουνάμι στην Ιαπωνία, όλοι αντιδράσαμε υπερβολικά, οπότε με την πλημμύρα στην Ταϋλάνδη, μάλλον συνέβη το ανάποδο, και κανείς δεν αντέδρασε -αν και θα έπρεπε".

Η συνέχεια λοιπόν ήταν πιο δραματική, με συνεχείς ενημερώσεις για μια τραγική κατάσταση στην Ταϋλάνδη, για ελλείψεις μακροπρόθεσμες σε δίσκους, με σενάρια καταστροφής κ.λπ. Επαναλαμβάνω: Η Ταϋλάνδη κατέχει μόλις το 25% της παγκόσμιας παραγωγής δίσκων ενώ πραγματική ενημέρωση για το τί συμβαίνει υπάρχει (ή τουλάχιστον έχουμε βρει εμείς) για εργοστάσια της Western Digital!

Έτσι λοιπόν, η αγορά πληροφορικής άρχισε μεθοδευμένα να σπρώχνεται προς τον πανικό. Και εδώ υπάρχει το δεύτερο μεγάλο κομμάτι υποψίας:

Οι κατασκευαστές ενημέρωσαν πως θα παρέδιδαν χωρίς προβλήματα τα μεγάλα συμβόλαια και τις σταθερές τους προ-παραγγελίες στους μεγάλους κατασκευαστές-συνεργάτες τους, αφήνοντας να εννοηθεί πως οι υπόλοιποι θα πλήρωναν με κάποιο τρόπο την νύφη. Και όντως, π.χ. οι τιμές σε laptops των μαζικών κατασκευαστών δεν έχουν ανέβει! Το πρώτο "στρώμα" συνεργατών λοιπόν, δεν επηρεάστηκε ποσώς.

Το δεύτερο στρώμα, δηλαδή οι μεγάλοι εισαγωγείς εδώ και εκεί, επηρεάστηκαν σε ένα βαθμό, μικρό ή μεγάλο εξαρτώμενοι από την σχέση τους με τους κατασκευαστές δίσκων. Εκεί που όλοι πιέστηκαν δεν ήταν άλλοι από την τελευταία τρύπα του ζουρνά - τα καταστήματα λιανικής (και μαζί τους οι καταναλωτές), που πλήρωσαν το μάρμαρο της "καταστροφής", είτε γιατί οι κατασκευαστές δίσκων τιμολογούσαν πολύ πιο ακριβά στα κανάλια λιανικής, είτε γιατί οι εισαγωγείς προτίμησαν πρώτα να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες (συναρμολογούμενα PCs) και μετά να πουλήσουν δίσκους στον υπόλοιπο λαό!!!


Προβλέψεις

Και πάμε στο επόμενο μεγάλο ερώτημα, τον χρόνο ανάκαμψης και εξομάλυνσης της κατάστασης. Αρχικά διαβάσαμε αναλυτές να αναφέρουν πως πλήρη ανάκαμψη θα είχαμε ως τα μέσα του 2012. Κάποιοι από αυτούς είναι αισιόδοξοι, π.χ. το IHS προβλέπει πως η ενίσχυση της παραγωγής σε εργοστάσια εκτός Ταϋλάνδης θα δημιουργήσει το πρώτο τετράμηνο του 2012 υπερπροσφορά και κάθετη πτώση τιμών. Άλλοι αναλυτές πάλι προβλέπουν πως όλο το 2012 θα υπάρχει πρόβλημα και ανωμαλία στην αγορά! Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πόσα από τα γραφόμενα αυτά είναι πραγματικά. Μπορούμε σίγουρα όμως να νιώθουμε υποψιασμένοι και απορημένοι...


The Intel incident

Καθώς οι σκληροί δίσκοι αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι των περισσότερων σημερινών υπολογιστών, η αύξηση των τιμών και η έλλειψη τους, προκαλεί προβλήματα σε όλη την βιομηχανία, ή τουλάχιστον αυτό υποστήριξε η Intel σε press conference του CEO της, αναφέροντας πως οι επενδυτές θα πρέπει να αναμένουν πτώση στις προβλέψεις κερδοφορίας της εταιρείας. Τόσο η AMD όσο και η NVidia πάντως δεν δείχνουν να συμφωνούν, με την πρώτη ειδικά να διαψεύδει αντίστοιχη πρόβλεψη μέσω τους δικού της CEO. Μήπως για κάποιους η κατάσταση αυτή βόλεψε ως δεκανίκι για να δικαιολογηθεί η δική τους πτώση μεριδίου στην αγορά;


Μπορούν οι πλημμύρες να αποτελέσουν τη απαρχή την παντοκρατορίας των Solid State Drives;

Η αλήθεια είναι πως οι τιμές των SSDs είναι πλέον πολύ κοντά στο να χαρακτηριστούν υποφερτές. Ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, αφού τα 128 GB ενός "γρήγορου" SSD κοστίζουν σήμερα όσο ένας δίσκος 1,5 - 2 TB. Φυσικά υπάρχουν αγορές όπου τα SSD έχουν μεγαλύτερη διείσδυση, όπως τα φορητά μηχανήματα, όπου ζητούμενο δεν είναι η χωρητικότητα αλλά η υψηλή απόδοση.

Μπορεί σήμερα να μην δείχνουν τα SSDs ικανά να αναπληρώσουν το κενό στην αγορά των σκληρών δίσκων, αλλά σίγουρα αυτή τη στιγμή κερδίζουν έδαφος, και όσο οι τιμές των σκληρών δίσκων παραμένουν υψηλές, τόσο δίνουν χρόνο στην αγορά στο να μπει στον πειρασμό να δοκιμάσει την νέα τεχνολογία..


Το κερασάκι στην τούρτα: Δεκεμβριανές μειώσεις εγγυήσεων σε Western Digital και Seagate

Και σαν να μην έφταναν όλα τα στραβά και ανάποδα που ταλαιπωρούν τον καημένο χρήστη, ξαφνικά η WD ρίχνει τις εγγυήσεις σε όλο το εύρος των προϊόντων της, ενώ (ύποπτα) αμέσως ακολούθησε και η Seagate, με τραγικές μειώσεις εγγύησης σε πολλά (πρώην) φθηνά μοντέλα - μειώσεις από 3 χρόνια σε 1 χρόνο, αρχής γενομένης της 30ης Δεκεμβρίου! Δεν θα σταθώ στο ότι η κίνηση αυτή των δύο εταιρειών έχει μυρωδιά lobbying -ελπίζω μόνο το θέμα να μην περάσει στα ψιλά. Εκείνο που με λυπεί είναι πως σε μια εποχή που ο καταναλωτής θα πρέπει να πληρώσει διπλάσια και βάλε για το ίδιο προϊόν, η κατασκευάστρια εταιρεία του, ρίχνει την χαριστική βολή  μειώνοντας την εγγύηση αυτού, δηλαδή πληρώνουμε περισσότερα για να έχουμε λιγότερα!


Επίλογος

Προσωπικά θεωρώ πως η όλη κατάσταση αποτελεί 100% υπαιτιότητα των δύο μεγάλων κατασκευαστών δίσκων, Seagate και WD, γιατί είτε άθελα είτε ηθελημένα, αυτοί δημιούργησαν τόσο την έλλειψη λόγω διαχείρισης εργοστασίων, όσο και γιατί έσπειραν έναν πανικό που πλέον είναι δύσκολο να ελεγχθεί. Επιπρόσθετα δείχνουν να μην έχουν καμία ευαισθησία για τον τελικό καταναλωτή, μειώνοντας συντονισμένα σε μια τόσο δύσκολη εποχή τις εγγυήσεις των προϊόντων τους.

Το ότι οι μαγνητικοί δίσκοι και κατ' επέκταση οι κατασκευαστές τους, αποτελούν τον επόμενο δεινόσαυρο της πληροφορικής, το γνωρίζουμε όλοι. Αν όμως συνεχίσουν να δημιουργούν πρόβλημα στην αγορά με τον τρόπο που λειτουργούν, τότε ο μετεωρίτης που θα τις αφανίσει δια παντός, ίσως δεν αργήσει τόσο πολύ να πέσει -αν δεν έχει πέσει ήδη...


Πηγή: http://oem.gr/main/index.php/apothikeutika-mesa/4627-plimires-tis-taylandis-plimirizoun-me-aplistia-tin-agora-skliron-diskon

"Μερικές φορές όταν πας να κάνεις μία καινοτομία, θα κάνεις λάθη. Είναι καλύτερο να τα αναγνωρίσεις και να τα παραδεχθείς γρήγορα, και να προχωρήσεις στην βελτίωση των άλλων καινοτομιών σου."

"Το να είσαι ο πλουσιότερος άνθρωπος στο νεκροταφείο δεν έχει σημασία για μένα... Το να πηγαίνεις για ύπνο το βράδυ λέγοντας ότι έχω κάνει κάτι υπέροχο... αυτό είναι που με νοιάζει."

“Να έχεις κριτήριο σου πάντα την ποιότητα. Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν συνηθίσει να βρίσκονται σε ένα περιβάλλον όπου η τελειότητα είναι το αναμενόμενο."

"Άξιζα πάνω από 1.000.000 δολάρια, όταν ήμουν 23, και πάνω από 10.000.000 δολάρια, όταν ήμουν 24, και πάνω από 100.000.000 δολάρια, όταν ήμουν 25, και αυτό δεν ήταν κάτι το σημαντικό για μένα γιατί ποτέ δεν το έκανα για τα χρήματα."

"Δυστυχώς, οι άνθρωποι δεν επαναστατούν εναντίον της Microsoft. Δεν ξέρουν κάτι καλύτερο."

"Ο Bill Gates θα ήταν πιο ανοιχτόμυαλος αν είχε πάρει ουσίες ή είχε πάει πάει σε ένα άσραμ όταν ήταν νεότερος."

"Το μόνο πρόβλημα με τη Microsoft είναι ότι δεν έχουν καθόλου γούστο. Ούτε καν λίγο. Δεν σκέφτονται πρωτότυπες ιδέες, και δεν βάζουν κουλτούρα στα προϊόντα τους."

"Η δουλειά μου δεν είναι εύκολη για τους ανθρώπους. Η δουλειά μου είναι να τους κάνω καλύτερους."

"Κάναμε τα κουμπιά πάνω στην οθόνη φαίνονται τόσο ομορφα που θα θελήσετε να τα γλείψετε."

"Click. Boom. Amazing!"

"Δεν μπορείτε να ρωτήσετε τους πελάτες τι θέλουν και στη συνέχεια να το φτιάξετε και να τους το δώσετε. Από τη στιγμή που θα γίνει αυτό, αμέσως θα θελήσουν κάτι νέο."

"Το Design δεν είναι μόνο το πως δείχνει ένα προϊόν. To Design είναι το πώς λειτουργεί."

"Γιατί να πας στο ναυτικό αν μπορείς να γίνεις πειρατής;"

"Πολλές εταιρείες έχουν επιλέξει να συρρικνωθούν, και ίσως αυτό να ήταν το σωστό για αυτές. Εμείς επιλέξαμε ένα διαφορετικό μονοπάτι. Η πεποίθησή μας είναι ότι, αν συνεχίσουμε να κυκλοφορούμε καλά προϊόντα τότε οι πελάτες, θα συνεχίσουν να ανοίγουν τα πορτοφόλια τους."

"Η καινοτομία ξεχωρίζει τον ηγέτη από τον οπαδό."

"Μερικοί άνθρωποι λένε, “Ω, Θεέ μου, αν o Steve Jobs πεθάνει τότε σίγουρα η Apple θα έχει πρόβλημα." Νομίζω πως αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα γιατί η Apple έχει πραγματικά ικανούς ανθρώπους."

"Η δουλειά μου είναι να κάνω την εκτελεστική ομάδα της εταιρίας αρκετά καλή για να πετύχουν και μόνοι τους."

"Όταν έχω μια καλή ιδέα, μέρος της δουλειάς μου είναι να δω τι σκέφτονται οι άλλοι, να κάνω τους ανθρώπους να μιλούν για αυτή, να διαφωνήσω με αυτούς γι 'αυτή, να πάρω γνώμες από ένα σύνολο διαφορετικών ανθρώπων για να δω και άλλες απόψεις και οπτικές γωνίες - καλό θα είναι να εξερευνούμε τα πράγματα."

"Οι άνθρωποι πιστεύουν οτι το να εστιάζεις σε κάτι σημαίνει να λες ναι σε αυτό που έχεις επικεντρωθεί. Αλλά στην πραγματικότητα είναι να λες όχι σε όλες τις άλλες καλές ιδέες που υπάρχουν. Πρέπει να επιλέγεις πάντα προσεκτικά."

"Δεν έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε τόσα πολλά πράγματα, και κάθε ένα από αυτά θα πρέπει να είναι πραγματικά εξαιρετικό. Επειδή αυτή είναι η ζωή μας."

"Η ζωή είναι σύντομη, και μετά πεθαίνεις, το ξέρεις; Και όλοι έχουμε επιλέξει να το κάνουμε αυτό με τη ζωή μας. Γι' αυτό καλύτερα να είναι πάρα πολύ καλό και να το αξίζει."

"Σχεδόν τα πάντα - όλες οι προσδοκίες, η περηφάνια, ο φόβο της αμηχανίας ή η της αποτυχίας - αυτά τα πράγματα απλά εξαφανίζονται μπροστά στην ιδέα του θανάτου, αφήνοντας μόνο ό, τι είναι πραγματικά σημαντικό. Το να θυμάσαι ότι μία μέρα θα πεθάνεις είναι ο καλύτερος τρόπος που ξέρω για να αποφύγεις την παγίδα της σκέψης οτι έχεις κάτι να χάσεις. Είσαι ήδη γυμνός. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ακολουθείς την καρδιά σου."

"Στην υγειά των τρελών, των ανταρτών, των ταραξιών, και όλων αυτών που που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά και δεν συμπαθούν τους κανόνες... Μπορείτε να αναφέρετε τα λόγια τους, να διαφωνείτε μαζί τους, να τους δοξάζετε ή να τους δυσφημείτε, αλλά το μόνο πράγμα που δεν μπορείτε να κάνετε είναι να τους αγνοήσετε γιατί αλλάζουν τα πράγματα... Πηγαίνουν τους ανθρώπους μπροστά και ενώ κάποιοι μπορεί να τους βλέπουν ως τρελούς, εμείς βλέπουμε την ιδιοφυΐα τους, γιατί αυτοί που είναι αρκετά τρελοί για να πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, είναι αυτοί που τελικά το κάνουν."

"Είμαι ο μόνος που ξέρω ότι έχει χάσει 250.000.000 δολάρια μέσα σε ένα χρόνο.... Είναι κάτι που σου φτιάχνει χαρακτήρα."

"Είμαι τόσο περήφανος για ό,τι δεν κάνουμε όπως είμαι και για ό,τι κάνουμε."

"Πάντα ήθελα να έχω και να ελέγχω την κύρια τεχνολογία σε ό, τι κάνουμε."

"Πρέπει να πεις όχι σε 1.000 πράγματα και ιδέες για να βεβαιωθείς ότι δεν παίρνεις το λάθος δρόμο.”

"Είναι πραγματικά δύσκολο σχεδιάζεις προϊόντα ρωτώντας Focus Groups Πολλές φορές, οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θέλουν μέχρι να τους το δείξεις."

"Είμαι πεπεισμένος ότι αυτό που ξεχωρίζει τους επιτυχημένους επιχειρηματίες από τους αποτυχημένους είναι η επιμονή."

"Είναι σπάνιο να βλέπεις έναν καλλιτέχνη στα 30 του ή στα 40 του να είναι σε θέση να κάνει κάτι πραγματικά σημαντικό."

"Αισθάνομαι σαν κάποιος να με χτύπησε στο στομάχι. Είμαι μόλις 30 χρονών και θέλω να μπορέσω να συνεχίσω να δημιουργώ πράγματα. Ξέρω ότι έχω τουλάχιστον ένα ακόμη μεγάλο υπολογιστή στο μυαλό μου και η Apple δεν πρόκειται να μου δώσει την ευκαιρία να το κάνω πραγματικότητα."

"Δεν το βλέπω στην αρχή όμως αποδείχθηκε ότι η απόλυσή μου από την Apple ήταν το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να μου έχει συμβεί ποτέ. Η βαρύτητα της επιτυχίας αντικαταστάθηκε από την ελαφρότητα του να είσαι και πάλι αρχάριος, λιγότερο σίγουρος για οτιδήποτε. Ήταν μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής μου."

"Θες να περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου πουλώντας ζαχαρόνερο ή θέλεις μια ευκαιρία για να αλλάξεις τον κόσμο;"

"Το φάρμακο για την Apple δεν είναι μείωση του κόστους. Το φάρμακο για την Apple είναι να βγει από τη δύσκολη θέση καινοτομώντας."

Η Apple έχει εκπληκτικές δυνατότητες αλλά πιστεύω οτι, αν δεν προσέξουμε, η εταιρία μπορεί και να... να... - ψάχνω την λέξη -, να πεθάνει...!”

Όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, η IBΜ ανακοίνωσε τα «Επόμενα 5 σε 5», μια λίστα με πέντε τεχνολογικές επαναστάσεις για την επόμενη πενταετία. Φέτος προβλέπει για παράδειγμα την κατάργηση του πληκτρολογίου, αφού σύντομα θα μπορούμε να χειριζόμαστε τους υπολογιστές με τη σκέψη.

Οι προβλέψεις της IBM αφορούν βέβαια ερευνητικούς τομείς στους οποίους δραστηριοποιείται η τεχνολογία, οπότε οι προβλέψεις δεν μπορεί να θεωρηθούν αμερόληπτες. Δεδομένου όμως ότι η ΙΒΜ πρωτοπορεί όχι μόνο στην πληροφορική αλλά και σε άλλους τομείς όπως η νανοτεχνολογία και βιοπληροφορική, οι εκτιμήσεις της δεν είναι άνευ σημασίας.

Ενέργεια από το λαό: Η IBM εκτιμά ότι η πρόοδος στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα επιτρέψει την αξιοποίηση της κινητικής ενέργειας από το περπάτημα και γενικά από οποιοδήποτε είδους κίνησης: συσκευές κινητικής ενέργειας στις σόλες των παπουτσιών θα φορτίζουν το κινητό εν κινήσει, ενώ σε μεγαλύτερη κλίμακα οι έρευνες της IBM στην Ιρλανδία θα διευκολύνουν την αξιοποίηση της κυματικής ενέργειας στους ωκεανούς.

Ο κωδικός είσαι εσύ: Η απομνημόνευση των κωδικών πρόσβασης θα γίνει πονοκέφαλος του παρελθόντος με την ευρεία εφαρμογή της «πολυπαραγοντικής βιομετρίας»: Τα ATM θα αναγνωρίζουν τον πελάτη σαρώνοντας την ίριδά του ή αναλύοντας τη φωνή του. «Η μοναδική βιολογική σας ταυτότητα θα είναι ο μόνος κωδικός που χρειάζεστε καθώς η πολυπαραγοντική βιομετρία συγκεντρώνει τα βιολογικά σας χαρακτηριστικά σε πραγματικό χρόνο για να αποτρέψει την πλαστοπροσωπία» εκτιμά η αμερικανική εταιρεία.

Με τη δύναμη της σκέψης: Οι τεχνολογίες χειρισμού υπολογιστών με νοητικές εντολές θα αξιοποιηθούν πρακτικά νωρίτερα από ό,τι νομίζουμε, υπόσχεται η IBM. Σε πειραματικό επίπεδο, συστήματα ηλεκτροεγκεφαλογραφίας που αναλύουν τα μοτίβα της εγκεφαλικής δραστηριότητας ήδη δοκιμάζονται για το χειρισμό υπολογιστών από άτομα με κινητικά προβλήματα. Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, λέει η IBM, το μόνο που θα χρειάζεται να κάνουμε για να καλέσουμε κάποιον από το κινητό τηλέφωνο θα είναι να σκεφτούμε το όνομά του. Ανάλογες επαναστάσεις αναμένονται στο χώρο της ψυχαγωγίας, η οποία συνδέεται πλέον απευθείας στον εγκέφαλο.

Γέφυρα στο ψηφιακό χάσμα: Η απόσταση που χωρίζει τους έχοντες και τους μη έχοντες στον κόσμο της τεχνολογίας επιτέλους θα μικρύνει: βασικό ρόλο θα παίξουν τα κινητά τηλέφωνα, των οποίων η διείσδυση σε παγκόσμιο επίπεδο προβλέπεται να φτάσει το 80%. Οι φτωχοί αγρότες θα μπορούν έτσι να παρακολουθούν τις μετεωρολογικές προβλέψεις και να ζητούν τις συμβουλές γιατρού από την άνεση του σπιτιού τους.

Το τέλος του spam: Τα άσχετα, ανεπιθύμητα διαφημιστικά μηνύματα θα πάψουν να υπάρχουν, αφού κάθε διαφήμιση θα είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας. Λογισμικό ανάλυσης των προτιμήσεων και των συνηθειών μας θα φροντίζει ώστε οι πληροφορίες που μας σερβίρονται να είναι πάντα ελκυστικές και ενδιαφέρουσες. Γνωρίζοντας τα γούστα και τις ανειλημμένες υποχρεώσεις μας, για παράδειγμα, ο υπολογιστής θα μπορεί ακόμα και να παραγγέλνει εισιτήρια για τις συναυλίες των αγαπημένων μας συγκροτημάτων αν γνωρίζει ότι θα είμαστε ελεύθεροι εκείνο το βράδυ. Ό,τι καλύτερο μετά τη δική μας, προσωπική γραμματέα.


Πηγή: http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231142760

Στην Ελβετία, ένας στους τρεις, κατεβάζει «πειρατικά» μουσική, ταινίες και παιχνίδια από το Ίντερνετ. Εκεί, το κατέβασμα για προσωπική χρήση ήταν, αλλά και θα παραμείνει, νόμιμο, αφού τελικά, δημιουργοί και κάτοχοι πνευματικών δικαιωμάτων όχι μόνο δεν χάνουν, αλλά κερδίζουν από την πειρατεία, λέει πεντακάθαρα η ελβετική κυβέρνηση.

Με τις κασέτες μουσικής και τις βιντεοκασέτες τα αντίγραφα ήταν εξαιρετικά, δεν είχαν όμως εγγενή μηχανισμό αναδιανομής. Με το Ίντερνετ αυτό άλλαξε.

Το πρόβλημα της κατάχρησης των νέων μέσων εγγραφής/επανεγγραφής επαναλαμβάνεται, αναφέρεται στην σχετική  μελέτη. Όμως, αυτό είναι το τίμημα της προόδου. Νικητές θα βγουν αυτοί που θα αξιοποιήσουν το νέο μέσο -το Ίντερνετ- προς όφελός τους. Χαμένοι, όσοι επιμείνουν στο παλιό επιχειρηματικό μοντέλο.

Η ελβετική μελέτη επιμένει ότι η βιομηχανία του θεάματος δεν χάνει κατ' ανάγκη από την πειρατεία. Στην Ελβετία, το ένα τρίτο των Ελβετών άνω των 15 ετών κατεβάζει πειρατική μουσική, ταινίες και παιχνίδια από το Ίντερνετ. Όμως, δεν ξοδεύουν λιγότερα για ψυχαγωγία, καθώς το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο διακρίνει ότι το μερίδιο του προϋπολογισμού που διαθέτουν γιαψυχαγωγίαοι καταναλωτές παραμένει σταθερό. Το downloading είναι «συμπληρωματικό»: πηγαίνουν σε συναυλίες, αγοράζουν περισσότερα παιχνίδια και στην μουσική, λιγότερο γνωστά συγκροτήματα κερδίζουν αφού η πειρατεία προβάλλει τη δουλειά τους (sampling).

Το  Ομοσπονδιακό Συμβούλιο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «Είναι κυρίως, οι ξένες εταιρείες παραγωγής που υποφέρουν από αυτά τα νέα πρότυπα κατανάλωσης και πρέπει να προσαρμοστούν.» «Οι φόβοι ότι οι αλλαγές αυτές έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην ελβετική πολιτισμική δραστηριότητα είναι αβάσιμοι. Επομένως, το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει ανάγκη να αναλάβει νομοθετική δράση».

Διαβάστε μια μετάφραση της έκθεσης του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου, όπου αναφέρεται ότι το κατέβασμα από το Διαδίκτυο για ιδιωτική χρήση επιτρέπεται σε Ελβετία και Ολλανδία, ανεξάρτητα από το αν είναι νόμιμο ή παράνομο, παρά το γεγονός ότι προϋποθέτει την συγκατάθεση του ιδιοκτήτη.

Επίσης, η ελβετική κυβέρνηση χαρακτηρίζει εξαιρετικά υψηλό το κόστος της πολιτικής ενάντια στην πειρατεία. Για παράδειγμα, πολύ υψηλό θεωρείται το κόστος της πολιτικής «των τριών χτυπημάτων» στην Γαλλία, όπου το 2011 η Γαλλία ξόδεψε 12 εκατομμύρια για εφαρμόσει την πολιτική πάταξης της πειρατείας (Hadopi). Μάλιστα, αμφισβητεί τη νομιμότητά του, αφού η πρόσβαση στο Ίντερνετ θεωρείται πλέον ανθρώπινο δικαίωμα, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη (στη Γαλλία, διακόπτεται η πρόσβαση στο Ίντερνετ όσων επιμένουν να κατεβάζουν μετά από τρεις προειδοποιήσεις ειδικής επιτροπής που συστάθηκε για να επιθεωρεί το Διαδίκτυο).

Ακόμα, η Ελβετία απορρίπτει άλλα μέτρα, όπως το φιλτράρισμα ή το μπλοκάρισμα της πρόσβασης καθώς θεωρεί ότι βλάπτουν την ελευθερία του λόγου και παραβιάζουν τη νομοθεσία περί ιδιωτικότητας. Εξάλλου, ακόμα κι αν υλοποιούνταν, υπάρχουν πολλοί τρόποι να παρακαμφθούν, αναφέρει η ελβετική μελέτη.

Εκτός από το κατέβασμα, οι Ελβετοί δηλώνουν ότι είναι πρακτικά αδύνατο να κυνηγήσουν αυτούς που ανεβάζουν το υλικό. Το 2010 το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι δεν επιτρέπεται να καταγράφεται η διεύθυνση IP και ως εκ τούτου δεν είναι εφικτό να συγκεντρωθούν αποδείξεις για την παραβίαση.


Πηγή: http://tech.in.gr/news/article/?aid=1231140471

Why do we love Apple products? Because Apple makes products they want to use.

This quote from Steve Jobs in 1997 says it all (it's from 30 minutes into the video, below - though, it's worth watching the whole thing):

"I think every good product that I’ve ever seen in this industry and pretty much anywhere, is because a group of people care deeply about making something wonderful that they and their friends wanted. You know? They want to use it themselves. And that’s how the Apple I came about, that’s how the Apple II came about, that’s how the Macintosh came about. That’s how almost everything I know that’s good has come about. It didn’t come about because people were trembling in a corner worried about some big company stomping on them. Because if the big company made the product that was right, then most of these things wouldn’t have happened. If Woz and I could have went out and plunked down 2000 bucks and bought an Apple II, why would we have built one? We weren’t trying to start a company; we were trying to get a computer."

Right after that, Jobs also made the excellent point that:

"It’s incredibly stupid for Apple to get into a position where for Apple to win, Microsoft has to lose. That’s really dumb. ... Apple can win without having Microsoft lose."

And, that has, in fact happened.


Πηγή: http://www.esquiremac.com/blarg/2011/10/6/why-we-love-apple-products.html

What I Hate About The Mac

1) USB Devices Always Wake the Computer - If my computer is sleeping, and I unplug my iPod to go out, why does my computer wake up? Why, why, why? Same if I’m unplugging my display/USB hub to use my computer as a laptop. The computer should NOT wake up.

2) USB Drives Can’t Simply Be Unplugged - In a similar vein to the first one, I should be able to yank out my USB drive and go. Why do I have to eject the drive first? I don’t on Windows…

3) No Cut and Paste in the Finder - Before I start, I understand the motivation for utilizing drag and drop. And for the most part, I love using drag an drop. But when I’m moving a file from one folder nested in Adam/Documents/Important/Files/Taxes/NotReallyTaxes/Games/MoveThis.file all the way to Adam/Movies/Films/A-F/Crappy Movies/ThisFileWas.moved, Drag and Drop isn’t the best option. Even if it isn’t called cut and paste (I’m aware of the problem with the name scheme), call it “Sticky Move” or “Smart Move” or something. Just include it.

4) No Universal Uninstaller - I love that applications in OS X are for the most part self contained. You can drag to a folder to install, and uninstall by dragging to trash. But for applications like Adobe Photoshop CS3, or Apple’s own Final Cut Studio, they are not self contained and to properly uninstall, one needs to resort to third party apps like AppDelete and AppZapper. Windows has an uninstaller (albeit a hit or miss one) built in. Why can’t OS X? It wouldn’t be used that much, but when it is needed, it would be invaluable.

5) Empty Trash is Severely Crippled - If I drop a file into the trash that an application is using, the trash won’t empty. It will throw up a message saying that “Trash cannot empty because such and such is in use.” This is all fine and well, unless, as I find happens much too often, none of your open applications seem to be using it. I have quit all my apps too many times to count only to find that the file was still “in use.” Is it too much to ask for OS X to at least tell me what process is using it? Then I could kill it with Activity Monitor.


What I Love About Windows

1) Ability To Install Almost Any Software - What’s the oldest software you can run natively on a new Mac? About three years. What’s the oldest software you can run natively on Windows? Way over 10 years. I had an OS9 version of Photoshop Elements. Ran in Classic on my Power PC Mac, Didn’t run at all on my Intel Mac. The Windows version (bundled on the same CD) Ran like a charm on Windows XP.

2) Maximize Done Right - I know that the green button in OS X isn’t technically a Maximize button, but I don’t know what it is. In iTunes and Calculator, its a mode switcher. In Safari, it’s a resizer. In iPhoto, iMovie, Aperture, and Firefox, it’s a maximizer. In Windows, it has, does, and always will expand the window to full screen. I understand why maximization isn’t practical in todays world of huge screens, but neither is a multi purpose vague button marked with a plus that may, in fact, make the window smaller.

3) Access to the Innards - Quick and Easy. I can delete any System File without being told I don’t have privileges even though I’m the freakin’ administrator. Great for tinkerers.

4) Easy Force Quit - By and large, it takes three clicks of “Force Quit” in OS X to actually make it force quit. In Windows, as long as you can get the Task Manager up, you can quit anything. It’s as easy as Ctrl-Alt-Del.

5) Settings are Remembered - OS X, If I leave my Finder window in the corner, I want it to stay in the corner. Windows knows this, you can learn too. Thanks.


Πηγή: http://www.appletell.com/technologytell/article/ten-things-i-hate-about-my-mac-and-love-about-windows/

The “CEO of the Decade” is no longer CEO.

After the initial shock, a general impulse seems to have seized commenters, which is to reassure everyone that everything will be OK.

“Apple will do amazingly well without Steve Jobs,” says Slate’s Farhad Manjoo.

PC World‘s Tony Bradley says we shouldn’t panic, because “Apple Is Still Apple.”

“Apple will continue to shine without Jobs at the helm,” says Seeking Alpha‘s Carl Howe.

Why? Because Apple “is more than Steve Jobs,” according to Christina Rexrode of the Associated Press.

All these headlines are technically true, but add up to wishful thinking that masks the larger truth. Yes, Apple is more than Steve Jobs.” But Apple without Steve Jobs is less than Apple with him. A lot less.


Why Steve Jobs was the Greatest CEO Ever

Some CEOs are born great, some achieve greatness and some have greatness thrust upon them.

In Jobs’ case, all three are true.

Jobs’ entire life was a “perfect storm” of elements for the man to lead Apple and make it the company it has become. Jobs was born at exactly the right time in exactly the right place with exactly the right personality to become the ultimate consumer electronics visionary.

Jobs was born with a personality containing equal parts perfectionism, narcissism, impatience and a quality you might call extremism.

Above all, Jobs was born with the DNA of a writer. (It’s not a coincidence that both his biological sister and daughter are successful writers.)

Writer DNA predisposes the victim to gravitate to the larger issue, whenever confronting particulars, to larger truths when confronting facts. For example, Jobs never viewed Apple as a company that makes computers and consumer electronics gadgets. To him, Apple makes culture accelerators. It manufactures human experience. Apple doesn’t “succeed in the marketplace.” It “changes the world.”

Critics always slam Jobs as “merely a salesman.” But that’s wrong. Jobs thinks like a writer, understanding and obsessing over larger truths and aspirations, and conveying them with piercing, emotive and unforgettable language. This is what great novelists do.

Jobs was born with qualities that made him the greatest CEO ever, but he also acquired greatness as a CEO. The hard way.

Throughout all his personal transitions, from wandering hippy to enfant terrible to pop-collar douchebag to hard-nosed businessman to the impossible-to-stereotype person that he is today, Jobs has been constantly confronted by challenge after challenge. And each one of them has made Jobs grow as a leader.

The kid who couldn’t be trusted by investors to lead the company as CEO in the 1970s had no idea what he was doing. The man who strode back into Apple in the 1990s as part of the NeXT acquisition was an unprecedented master of the art of running a technology company. During those two decades, Jobs experienced an education like no other. NeXT enabled him to take all he had learned at Apple, and apply it to a startup. Then he took all he had learned at the startup and applied it to Apple.

This perfect storm of DNA, experience and circumstance transformed Jobs into the CEO of the Decade. But what is it about Jobs as CEO that brought Apple from the brink of failure to the most valuable technology company in history?


How Jobs Ruled Apple

The trouble with dictatorship or absolute monarchy is that success or failure depend entirely upon the quality of the despot. That’s why they fail. And that’s why a democracy that limits the power of leaders is best — it still works, more or less, even when incompetent morons are in power.

But what about when the dictator is literally the single best person to lead? In those almost non-existently rare instances, despotism is by far the best form of government. Heaven, for example, is not a democracy.

In the case of Apple, it’s not just that Steve Jobs had become an amazing CEO, but that within Apple, he ruled unchallenged. Sure, he had a razor sharp vision for how things should be. But equally important: Nobody could over-rule Jobs. Not the owners of the company (the shareholders), not the board, not the desires of the users — literally nobody.

People outside the industry often fail to appreciate how powerful this is.

You will note, by the way, that all the most successful companies in technology are run by their visionary founders (Apple, Google, Oracle), and lose focus after those founders depart (Microsoft, HP).

The reason is that without the visionary despot, “groupthink” takes over. Everyone’s got their own agenda, and all these disparate visions tend to cancel each other out. Ultimately, the only criteria for deciding anything is either what’s best for shareholders (short-term thinking) or what users want (obsolete thinking).

At Apple, Jobs’ rule was so absolute that if Jobs wanted decision A, and most of the board, most of the executives, most of the user surveys and most of the shareholders wanted decision B, there was no question: We go with A.

I once heard an eye-opening talk by Palm Pilot creator Jeff Hawkins, who said that in bringing the Palm Pilot to market, he spent much of his time overcoming groupthink. The engineers made compelling arguments for why more buttons would be better, a faster processor would be better, more applications would be better. Ultimately, the original Pilot succeeded only because Hawkins was able to bat down all these disparate visions, which were all based on false assumptions like “more is better,” “more powerful is better,” and realize his own vision “simplicity is better.”

It didn’t take long after the Pilot’s initial success for Hawkins to lose control. The result was a company dominated by multiple agendas and classic groupthink ending ultimately with the announcement last week that the Palm line would be terminated.

Jobs’ power and influence within Apple did not come from his title. His vote was the only one that counted not because his business card said CEO, but because he’s fricken Steve Jobs, and this is fricken Apple. Who is going to over-rule him?

Apple isn’t just getting a new ruler. It’s getting a new form of government. Yesterday, Apple was a totalitarian dictatorship. Today, it’s a democratic oligarchy.

Unlike Jobs, Cook will have to balance the competing interests of various VPs and board members, taking into account the interests of shareholders and users on every decision.

Yes, Jobs is still Chairman, still Cook’s boss. But it was Jobs’ involvement in every little detail that made Apple what it is today. Google’s Vic Gundotra told the story yesterday of getting a call on Sunday from Steve Jobs over a color on an icon. It wasn’t the absolutely perfect shade of yellow, and therefore it was an urgent crisis that had to be resolved immediately. Every. Little. Detail.

Those days are gone.

Apple will continue to be a successful company. This is in part because Jobs has put such a great team in place. The governing criteria for all decisions for the time being will be: What would Steve do?

Over time, however, Apple will and must gravitate toward normalcy, toward average, toward mediocrity. In fact, the success of Apple as a company has always perfectly correlated to the degree of Jobs’ control.

Nobody wants to hear this. I don’t want to say it. But the truth is that Steve Jobs is perfectly irreplaceable. And it was his unprecedented, unrepeatable leadership that made Apple what it is today.

Tomorrow, it will become a different Apple, a lesser Apple.

Companies are only as great as the people who lead them. And today we’re forced to admit that it was, all along, Steve Jobs who made Apple think different.

Apple will continue to be a great company. But it was Steve Jobs who was insanely great.


Πηγή: http://www.cultofmac.com/110518/no-apple-wont-be-the-same-without-steve-jobs/

I'm tired of this. This sense of permanent discomfort with the technology around me. The bugs. The compromises. The firmware upgrades. The "This will work in the next version." The "It's in our roadmap." The "Buy now and upgrade later." The patches. The new low development standards that make technology fail because it wasn't tested enough before reaching our hands. The feeling now extends to hardware: Everything is built to end up in the trash a year later, still half-baked, to make room for the next hardware revision. I'm tired of this beta culture that has spread like metastatic cancer in the last few years, starting with software from Google and others and ending up in almost every gadget and computer system around. We need a change.

Take the iPhone, for example, one of the most successful products in the history of consumer electronics. We like it, I love mine, but the fact is that the first generation was rushed out, lacking basic features that were added in later releases or are not here yet. Worse: The iPhone 3G was really broken. For real. Bad signal, dropped calls, frozen apps. This would have been unthinkable in cellphones just five years ago. They were simpler, for sure, but they were failure proof. Today's engineering and testing is a lot more sophisticated. In theory, products can't go out into distribution with such glaring problems undetected.

Another recent example is my iMac 24, which had the infamous video card problem out of the box. How can a machine with such an obvious problem—instantly detected by the user base—be sold like that? The same happened recently with Nvidia video boards. In fact, graphic cards—being always in the cutting edge of technology—are perfect examples of beta hardware being sold as final hardware, with many released with beta-quality drivers and requiring firmware patches.

From that to the now-universally-accepted Blue Screen of Death, from buggy Blu-ray players to the Xbox 360's red ring of death and PS3's bugs, even from kitchen ovens to faulty DSLR cameras, the list of troubled products is endless. Just this week, the eagerly anticipated BlackBerry Storm launched to mixed reviews, in part because of its crashy, apparently unfinished software.

On the other side, my parents have a Telefunken CRT TV and a Braun radio from the '70s which are still in working condition. They were first generation. They never failed. Compare that to my first plasma TV from Philips, which broke after less than a year of use. Mine wasn't the only one. The technology was too young to be released; it was still in beta state. Philips wanted to be the first in the world with a flat TV and beat the competition, so they released it. This probably wasn't a good move: Today, Philips' TV business is struggling, and is nonexistent in the US. Meanwhile, my Sinclair ZX Spectrum and Apple IIe from the 1980s still work like they did from day one, perfectly.

For sure, today's products are far more complex than those of 20 or 30 years ago. But back then, the manufacturing was also a lot worse. It was less automated, often purely manual, and imperfect. Today, in a world where automated factories run 24/7, there's less chance of error. Yet still, there are countless problems in the final products, and those problems affect every unit in an entire model line. In the age of manufacturing perfection, there are still major recalls concerning products that burn or break.

Clearly, the problem is the development process and the time to market, with product cycles shortened and corners cut to keep a continuous stream of cash flowing in. The rush to feed these cycles with increasingly more complex engineering seems to be at odds with shortened development and quality assurance processes, resulting in beta-state first-generation products. This beta culture, the same one that already plagues the web, breeds people who are willing to accept bugs in the name of cutting-edge gear.

Who's to blame? Google and their web apps? Apple and their iPhone 3G problems? Microsoft and their countless buggy versions of operating systems and the Xbox 360's RROD? Philips? Sony? Samsung? LG? We all are. The manufacturers, who are driven by a thirst to expand and satisfy their shareholders at all costs. The consumers, who are so thirsty to drink in the shiniest, newest technology that they are willing to sacrifice stability. And the press too, who pours more gasoline onto the consumerism bonfire by writing glowing reviews and often minimizing things that are simply not acceptable.

Personally, I'm tired of all this. But I'm mostly tired about the fact that it seems that we all have given up. Tired because now we see "upgrades" as an opportunity to protect our investment, but in reality, it's laziness and a poor job on the manufacturer part that we have accepted without questioning. Instead of calling foul play and refusing to participate, we keep buying.

That's the key: We have surrendered in the name of progress and marketing and product cycles and consumerism. Maybe those are good reasons, I don't know, but looking at the past, it feels like we are being conned. Deceived because the manufacturers of electronic products have taken our desire to progress faster and even embrace the web beta culture as an excuse to rush things to market, to blatantly admit bugs and the rushed features sets and sell the patches as upgrades.

Maybe the recession will put some order in this thirst of new stuff and change the product cycles. As the economy slows down, people will think twice before buying the latest and greatest; they'll keep older hardware for longer. Then, manufacturers will have to rethink their product lines, and lift their feet from the accelerator, which will result on slower cycles and better products. Maybe that's our ticket for better electronics that actually make sense.

Or maybe... maybe that will be another excuse for the manufacturer to cut even more corners and keep lowering prices so that consumers keep spending and ending up with worse products than we have now.


Πηγή: http://gizmodo.com/5083371/a-call-for-revolution-against-beta-culture

You know when you used to have no choice but to use Windows XP, either because you couldn’t afford a Mac or you had to use a PC at work? Well, you must remember, then, how annoying it was to have the same bugs and weird glitches happen over and over again; those endless days and nights trying to work on something important when, no matter how many fingers you crossed and cracks in the pavement you avoided, you knew once error message X appeared, crash Y and endless pop-up Z would inevitably follow and there was nothing you or anyone else could do to avoid the inevitable restart / reinstall / dance on one leg chanting, “I’m a little teapot short and stout”.

No amount of closing that self-opening “Something has gone horribly wrong” error box would save all that work you’re still able to look at, but not save. At first you threw tantrums and screamed expletives at the top of your voice, about how Bill Gates was going to “pay for this”, but eventually you just resigned yourself to the fact that it was happening and decided life’s too short to care. “One day”, you said to yourself, “I will own a Mac and all of this will be in the past”.

At one point, when Windows Vista was announced, you hoped beyond hope that all, or at least most of these nightmares would end. But that day came and went with no change. Sure, Vista wore a different perfume to cover the stench and yes, the ‘aero’ interface wasn’t so bad after all. But, underneath it all, was the same pustulating tripe that had ruined your life for the past millennia and, to make it worse, you knew for a fact no-one at Microsoft lost any sleep over it. “This wouldn’t happen if I owned a Mac”, you said. “Just you wait, Steve Ballmer, me and my mate Steve Jobs will show you good and proper, one day… one day!”

And then, it arrived. You magic’d that pay rise at work into Cupertino’s finest export quicker than you could say, “I need it for work” to your wife and “I don’t play games anyway” to your kids. “It’s here!”, you exclaimed. “I can’t believe an actual Apple Mac is in my house and it’s all MINE!!” You unboxed it like a kid at Christmas, pealing back each layer of the delicious packaging; smelling the inside of the box like a wine expert on a major four week bender around the French vineyards.

But wait! What’s this? Four years have passed in the blink of an eye! “Ohh! A new Mac Operating System, OS X Lion is coming out! Yummy, I’ll have me some of that!” you gushed!

Well, how stupid do you feel now? You drank the Kool-Aid and, for a while it refreshed the parts other sugar water can’t reach. But then, like realising in the middle of a stage hypnotist’s comedy act, that while you thought you were eating an Apple, you were really munching an onion, this happened:

Control + Scroll screen zooming randomly turns itself off.

Even basic Spotlight Searches in a window (Command + Shift + F) crash Finder.

Mail crashes all the time.

Safari has been replaced by a pile of turds. When it isn’t refreshing inactive tabs from the network instead of cache, so you lose everything you’re uploading, it’s secretly closing windows for no rhyme or reason when you’re not looking.

iTunes boot time is measured in aeons.

The “Something has crashed, send a report to Apple” window might as well be your Desktop Picture.

Finder periodically decides you don’t need to see all your windows any more.

The list of applications that no longer work, if printed out, would stretch from here to the moon.

Launchpad is pointless. Utterly and completely pointless.

Opening Mission Control is like walking through molasses with cream cheese in your socks. It doesn’t support a second display and the graphics layer tears through the UI like a hammer through porridge.

Fullscreen apps have a habit of just vanishing. They’re running, but they’re not showing.

Video playback in iTunes defaults to fullscreen but the playback controls go missing if you switch to another app without coming out of fullscreen first. Handy.

Command + Control + D pop-over dictionary takes a week to load and mysteriously insists on spinning up all your USB hard drives—as does unmounting all your USB hard drives.

Garage Band now hates you. So does Steam. And Pages. And Photoshop. And Automator. And Call of Duty. And Tweetdeck. Oh and you know how half the reason you put your Mac in your spare room was so you could use FrontRow as a media centre? Yeah, that’s gone now. You can’t do that any more. Sorry. You have to buy an Apple TV.

Question: Most of us would agree, without sounding sycophantic, that the MacCast is one of the premier Mac podcast anywhere on-line, yes? So, in the last, say, two years, how many Mac users who comment here, e-mail Adam and otherwise engage in the extended Apple community on a regular basis, have you heard say something like, “I hope Apple subtly change all the things that are already perfectly fine, before they fix all the things that have been broken since OS X Tiger”?

By way of example: Drag and drop a selection of JPEG files you want to upload to your image hosting service of choice, from the Finder into the Open box in Safari. If the wind is blowing from the North and it’s the second Tuesday of the month, the destination path will change to the location you’re dragging the files from and the selection you want to upload will be highlighted, so all you have to do is click Send and await for the transfer to complete. But, if it’s half past 4 and your second cousin twice removed is called Jennifer, they spring back into Finder and Safari looks at you like, “Pfft, since when have I been able to do that?” So you try again. Same thing. You try a third time. “Oh!”, says Safari. “THAT kind of drag and drop! I thought you were losing your mind, you silly user! Sure, I’ll do that for you!”

It’s just a litany of silly little frustrations, which have always been there, but are now ten times worse. The most frustrating part being, someone, somewhere at the world’s largest computer maker; the richest company in America, if not the world, has signed off on each and every one of these things as if they’re ready for prime time. Senior department heads and top management—Jobs, Ive and Schiller included—the very people who RUN the company with more cash in the bank than the US government—has looked at each of these pointless tweaks and decided they’re good to go!

It beggars belief. They should be paying us to beta test this for them, but because they were so afraid of having to delay it, because it just isn’t ready, we’re expected to tow the party line, nod politely and ramble on about having a slightly different User Interface, as if that somehow makes up for the fact iPhoto still sucks.

I mean, why on earth do I still have to open a music player to sync photos to my phone? And why couldn’t they have done something about that, before they changed the way TextEdit Finds and Replaces text, so it’s now harder to use than it was before?

Goofy scrolling, by default? Really? Let’s put it like this. How many Windows users, with their sloping brows and their smug determination never to switch to Mac, have walked into an Apple retail store, in the last month, idled up to a spare machine and had all their preconceptions about the Mac being esoteric and “weird” confirmed in ONE touch of the upside down mouse?

Why do I now have to click three times to autofill my information on a form in Safari, when before I clicked once?

Why can’t I Command + Shift + L any highlighted text to search for it on Google anymore? Which “genius” thought turning that feature off was a wise move? Yes, I know I can redefine my own shortcut key in System Preferences. No, I don’t think that makes it OK. What does my Dad do when that no longer works? I tell you what he does, he rings me and says, “That bloody Mac you told us to buy keeps going funny! It won’t search Yoogle anymore!”

Simply put, who, at Apple, in the full knowledge of their line manager, went into the source code for Finder and thought, “You know, I really should spend this month figuring out why Finder has been crashing every time you create more than 50 shortcut files at once, ever since OS X Panther, but I think what I’ll do instead is disable the shortcut key that turns the volume up and down by single units instead of ten at a time.”

How is turning features OFF an ‘upgrade’? In what reality is OS X Lion worthy of the Apple name? IT’S A DOWNGRADE! Apple have become the thing they fear the most. They are the new Microsoft and Lion is their Vista. There, I said it.

Oh, sure, you’ll come back at me with some pithy retort about Versions and Autosave and how “awesome” it is to swipe your fingers across a £60-a-pop mouse. But the fact remains, they’ve tinkered with things that weren’t broken and ignored or made worse things that have needed fixing for nearly 10 years. You know it. I know it. We all know it. I think it’s about time we started staying as much out-loud and force Apple to put this thing right as soon as possible.

UPDATE:
Since writing this article OS X Lion 10.7.1 has been released and it does address some of the stability issues with Safari and Mail. I also note that Boxee for Mac is a vast improvement on FrontRow and works well with the Apple Remote Control. I’d also like to thank whoever submitted this to Hacker News, but for the record I do not carry Google ads on this blog.


Πηγή: http://howgoodisthat.wordpress.com/2011/08/20/os-x-lion-apples-vista-moment/

Η Apple είναι βέβαια απρόθυμη να το συζητήσει δημόσια, σίγουρα όμως έχει έτοιμο ένα «σχέδιο διαδοχής» για τη μετά Στηβ Τζομπς εποχή. Όλοι όμως αναρωτιούνται αν αυτή η εποχή θα είναι ανθόσπαρτη όπως το πρόσφατο παρελθόν της εταιρείας.

Ο Τζομπς, εξάλλου, ήταν ο άνθρωπος που έσωσε μια σχεδόν χρεοκοπημένη Apple με την επιστροφή του στα ηνία της εταιρείας το 1996 (απουσίαζε για σχεδόν μια δεκαετία μετά την εκδίωξή του το 1985) και σε 15 χρόνια την κατέστησε τη μεγαλύτερη εταιρεία παγκοσμίως σε χρηματιστηριακή αξία.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ο Τζομπς είχε την πρώτη και την τελευταία λέξη όσον αφορά το σχεδιασμό των συσκευών και την αίσθηση που δίνουν, πιστεύοντας ότι «η τεχνολογία από μόνη της δεν αρκεί».

«Είναι η τεχνολογία παντρεμένη με τις τέχνες και τις ανθρωπιστικές επιστήμες αυτό που δίνει αποτελέσματα που κάνουν την καρδιά μας να ξυπνά» είχε δηλώσει πρόσφατα.

Μένει να επιβεβαιωθεί αν οι άνθρωποι που αφήνει πίσω του έχουν εμπεδώσει αυτή τη νοοτροπία.


Mετά τον Στηβ Τζομπς, o Στηβ Τζομπς

Σε πρώτη φάση, ο Τζομπς θα παραμείνει κεντρικό πρόσωπο στην εταιρεία του: Παραιτήθηκε μεν από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου, ανέλαβε όμως τη θέση του προέδρου του ΔΣ, οπότε θα συνεχίσει να έχει λόγο στην κατεύθυνση που θα ακολουθήσει η Apple.

Σύμφωνα εξάλλου με το Bloomberg, ο Τζομπς εργαζόταν όλη μέρα στην Apple την Τετάρτη, παρόλο που τις προηγούμενες εβδομάδες παρέμενε κλεισμένος στο σπίτι. Και όπως αναφέρει η ίδια ανώνυμη πηγή, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η κατάσταση της υγείας του έχει επιδεινωθεί το τελευταίο διάστημα.

Εντούτοις, η βρετανική Daily Mail δημοσιεύει μια φωτογραφία όπου ο Τζομπς εμφανίζεται εξαιρετικά αδυνατισμένος, περισσότερο από ποτέ, να προσπαθεί να σταθεί με βοήθεια.

To Bloomberg γράφει επίσης ότι ο Τζομπς θα παραμείνει στο ΔΣ της Disney, στην οποία είχε πουλήσει το επιτυχημένο κινηματογραφικό του στούντιο, την Pixar.


Τιμ Κουκ: νέος πρωταγωνιστής

Κάποια στιγμή, όμως, το εμβληματικό αφεντικό της Apple θα αποσυρθεί εντελώς από την αυτοκρατορία του. Η αγορά, όμως, έχει τα καλύτερα λόγια να πει για τον διάδοχό του, τον Τιμ Κουκ, που ήταν μέχρι σήμερα εκτελεστικός διευθυντής της Apple.

Ο Κουκ, σήμερα 50 ετών, είχε αντικαταστήσει προσωρινά τον Τζομπς όταν το μεγάλο αφεντικό έλειπε σε αναρρωτική άδεια ανά διαστήματα από το 2004 έως το 2011.

Και τα πήγε μια χαρά σε αυτό το διάστημα: ολοκλήρωσε την ανάπτυξη του iPad και έφερε εξαιρετικά οικονομικά αποτελέσματα, με τη μετοχή της εταιρείας να έχει ανέβει από τα 300 δολάρια στις αρχές του έτους στα 400 περίπου δολάρια σήμερα.

Ο Κουκ έχει εξάλλου στο πλευρό του μια ομάδα οκτώ αντιπροέδρων, ανάμεσά τους κορυφαία ονόματα στη βιομηχανία πληροφορικής, όπως ο Σκοτ Φόρστολ.

Με το iPhone 5 να ετοιμάζεται για λανσάρισμα το φθινόπωρο, και με ένα ακόμα iPad στα σκαριά για του χρόνου, κανένα απρόοπτο δεν προβλέπεται για το προσεχές διάστημα.

Όπως σχολιάζει το BBC, ο Κουκ είναι άριστος γνώστης της αλυσίδας προμηθευτών και της διαδικασίας παραγωγής, καθήκοντα που ακούγονται ανιαρά αλλά παίζουν σημαντικό ρόλό. Ο Κουκ φέρεται να είναι επίσης ο άνθρωπος που αύξησε τα περιθώρια κέρδους για το iPad και τo iPhone.

Σε email που απέστειλε στους εργαζόμενους, o ίδιος διαβεβαιώνει ότι «η Apple δεν πρόκειται να αλλάξει» και πως «τα καλύτερα χρόνια βρίσκονται μπροστά μας».

Σημαντικό ρόλο στην Apple παίζει ακόμα ο Βρετανός σχεδιαστής Τζόναθαν Άιβι, υπεύθυνος για το σχεδιασμό του iMac, του iPhone και του iPad, μεταξύ άλλων.

Σύμφωνα όμως με πρόσφατες φήμες, ο Άιβι εξετάζει το ενδεχόμενο να αποχωρήσει από την Apple για να επιστρέψει στην πατρίδα του. Σύμφωνα με τον Guardian, αυτό θα ήταν «ο χειρότερος εφιάλτης για την Apple».


Και κάτι ακόμα

Ένα από τα ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα είναι το ποιος θα αντικαταστήσει τον Στηβ Τζομπς στη σκηνή κατά τις παρουσιάσεις νέων προϊόντων.

Έχοντας ένα ιδιαίτερο επικοινωνιακό ταλέντο, και επιμένοντας να φορά μπλου τζιν και ένα μαύρο ζιβάγκο, ο Τζομπς είχε το ταλέντο να σαγηνεύει τα πλήθη με τη χαρακτηριστική ατάκα «Και κάτι ακόμα», λίγο πριν παρουσιάσει κάθε νέο, καινοτόμο προϊόν.

Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ο Τιμ Κουκ, εξαιρετικά ήπιων τόνων, θα μπορεί να κρατά κι αυτός το κοινό με κομμένη την ανάσα.

Ακόμα κι αν πρόκειται μόνο για τη σκηνική παρουσία, σίγουρα κάτι θα λείπει πλέον από την Apple... ή μήπως όχι;


Τελικά, ποιος πουλάει, το προϊόν ή ο Τζομπς;

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ανοδική πορεία της Apple οφείλεται στην ανωτερότητα των προϊόντων που επινοεί, σχεδιάζει, κατασκευάζει και προωθεί η εταιρεία παρά στο γεγονός ότι τα παρουσίαζε ο αδιαμφισβήτητα χαρισματικός Τζομπς. Αλλοι πάλι ότι, ο Τζομπς ως CEO είχε ένα χάρισμα: να πουλάει προϊόντα που όλοι ήθελαν αν και δεν τα χρειάζονταν.

Οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ο Τιμ Κουκ είναι πολλές, καθώς οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Πάντως, τουλάχιστον η Apple θέλει να πιστεύουμε την άποψη που λέει ότι οι ηγέτες φροντίζουν πάντα να περιτριγυρίζονται από ομάδες ισχυρών ταλαντούχων ανθρώπων, που μπορούν να κάνουν τη δουλειά ακόμα και εν απουσία τους.

Από την άλλη, αυτό δεν σημαίνει ότι  αποχώρηση ενός ανθρώπου στον οποίο έχουν προσαφθεί τόσοι χαρακτηρισμοί -έως και για εκκλησία του Τζομπς έχει γίνει λόγος- είναι πάντοτε ομαλή. Για παράδειγμα, η αποχώρηση του Μπιλ Γκέιτς από τη Microsoft, αν και σχεδιάστηκε προσεκτικά και υλοποιήθηκε σταδιακά εντός δύο ολόκληρων χρόνων, τελικά δεν φαίνεται να άφησε πίσω της κάποια ομάδα που διατήρησε την αίγλη της εταιρείας στα επίπεδα που την άφησε ο ηγέτης της, αναγνωρίζοντας βέβαια ότι οι εποχές και οι προκλήσεις στην αγορά πληροφορικής αλλάζουν, αλλά αυτό συνέβαινε και επί Γκέιτς.


Πηγή: http://tech.in.gr/analysis/article/?aid=1231125636

Πηγή: Tech It


Όπως γνωρίζουμε όλοι τα social media στο χώρο εργασίας μας είτε απαγορεύονται διά ροπάλου ή μπορούν να σας κάνουν το επίκεντρο αρνητικών σχολίων με βασικό θέμα την λούφα.

Τι και αν προσπαθήσατε να εξηγήσετε στο αφεντικό ότι τα χρησιμοποιείτε στο διάλειμμα σας;

Ότι σας βοηθάνε να ξεκολλάτε έστω και για 20 δευτερόλεπτα από τον φόρτο εργασίας και να πάρετε μια ανάσα;

Μήπως πρέπει να αλλάξετε στρατηγική;

Το πιο σημαντικό είναι να δώσετε στους εργοδότες σας να καταλάβουν ότι υπάρχουν πολλά θετικά στο να σας έχουν ελεύθερη την πρόσβαση στα κοινωνικά δίκτυα.

Επίσης πρέπει να μιλάτε την γλώσσα τους, να είστε έτοιμοι να παραδεχτείτε πιθανές ατασθαλίες από μη-συμμορφωμένους στους κάνονες υπαλλήλους και να τους μιλήσετε για αυτο που θέλουν να ακούσουν. Το κέρδος.

Πρέπει να μπείτε στην σκέψη του αφεντικού σας και να κατανοήσετε πως αλλαγές στην κουλτούρα του γραφείου είναι δύσκολες και παίρνουν χρόνο.

Να ορίσετε κανόνες τους οποίους θα πρέπει να τηρούν όλοι ανεξαιρέτως οι υπάλληλοι.

Είναι επίσης σημαντικό να προβάλετε τα θετικά.

Έρευνες δείχνουν πως υπάλληλοι με πρόσβαση στα social media αύξησαν μέχρι και 9% την απόδοση τους.

Η πρόσβαση προσφέρει ένα αίσθημα εμπιστοσύνης και δημιουργεί έναν οπαδό-εργαζόμενο ο οποίος όπου βρεθεί και όπου σταθεί διαφημίζει την «ελευθερία» που του προσφέρει η εταιρεία όπου εργάζεται (το κέρδος που αναφέραμε πιο πάνω).

Ας μην ξεχνάμε ότι όπου η πρόσβαση απαγορεύεται, οι εργαζόμενοι απλά χρησιμοποιούν τα κινητά τους.

Είναι λοιπόν στο χέρι σας να δουλέψετε την social στρατηγική σας προς όφελος δικό σας αλλά και της εργασίας σας.

Πηγή: http://maga.gr


Η χώρα μας έστω και με αργούς ρυθμούς (και με αργές ταχύτητες), πέρασε επιτέλους στην εποχή της ευρείας χρήσης του διαδικτύου από τους πολίτες της.

Αυτό θα συμπέρανε κάποιος ότι είναι δείγμα προόδου της χώρας, μιας και τώρα πολλές εργασίες που απαιτούσαν στο παρελθόν χρόνο, κόπο και συνεπώς κόστος τώρα απλουστεύονται γίνονται πιο άμεσες, αξιόπιστες και φθηνότερες.

Γιατί είναι δείγμα πολιτισμού να μπορείς να πληρώνεις τους λογαριασμούς του νερού, του ρεύματος, του τηλεφώνου χωρίς να στήνεσαι σε ουρές, είναι πιο βολικό να υποβάλεις την φορολογική σου δήλωση από το σπίτι σου χωρίς να επισκέπτεσαι τις πολύβουες εφορίες, είναι κέρδος χρόνου να μην χρειάζεται η φυσική σου παρουσία στην τράπεζα προκειμένου επί παραδείγματι να μεταφέρεις χρήματα στον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου που έκλεισες για τις διακοπές σου και πολλά άλλα.

Θα περίμενε λοιπόν κάποιος ότι οι εταιρείες και οι τράπεζες θα ενίσχυαν και θα επέκτειναν την λογική της web εξυπηρέτησης δίνοντας κίνητρα στους καταναλωτές. Γιατί όταν δεν απαιτείται η φυσική παρουσία σου σε μια συναλλαγή, τότε το όφελος που υπάρχει είναι μεγάλο. Συγκεκριμένα:

1) Απαιτούνται λιγότεροι υπάλληλοι – άρα και χαμηλότερο κόστος – για την εξυπηρέτηση των πελατών.
2) Αυξάνεται ο όγκος των συναλλαγών – άρα και τα έσοδα – μιας και οι συναλλαγές μπορούν να πραγματοποιηθούν καθ’ όλη την διάρκεια του 24ωρου.
3) Βελτιώνονται οι συνθήκες εργασίας των εργαζομένων, εφόσον μειώνεται και ο όγκος των πελατών που έχουν να εξυπηρετήσουν. Αυτό προφανώς συνεπάγεται αύξηση της παραγωγικότητά τους.
4) Από την εναλλακτική δυνατότητα web εξυπηρέτησης που μια εταιρεία προσφέρει, ενισχύεται το brand name της.
5) Η εταιρεία που προσφέρει ηλεκτρονική εξυπηρέτηση πληρωμών, προτιμάται έναντι των ανταγωνιστών της που δεν προσφέρουν παρόμοιες υπηρεσίες.

Οι εταιρείες και οι τράπεζες λοιπόν αντί για τους προαναφερθέντες λόγους, να κάνουν έκπτωση στους πελάτες που δεν τις επιβαρύνουν με την φυσική τους παρουσία, αντίθετα τους επιβαρύνουν!

Συγκεκριμένα αναφέρω Τράπεζα (προς το παρόν δεν θα αποκαλύψω το όνομά της) που χρεώνει με 0,85 € τον λογαριασμό της Ε.Υ.Δ.Α.Π. σε περίπτωση που τον πληρώσεις μέσω της web banking υπηρεσία της!

Σε γραπτή ερώτηση που έθεσα προς την Τράπεζα για ποιο λόγο χρεώνει με ένα τέτοιο υπέρογκο ποσό τον εν λόγω λογαριασμό, ενώ για παράδειγμα η χρέωση της ίδιας τράπεζας για την Δ.Ε.Η είναι 0,30 € η απάντηση που έδωσε ήταν ότι «γνωρίζετε ποιες είναι οι χρεώσεις μας πριν προβείτε στην εξόφληση των λογαριασμών».

Σε τηλεφωνική επικοινωνία μου με την διοίκηση της Ε.Υ.Δ.Α.Π. αυτή υποστήριξε ότι δεν έχει κάποιο όφελος από τις χρεώσεις αυτές. Όταν όμως ζήτησα γραπτά την απάντησή της, τότε άρχισαν οι απαντήσεις του στυλ ότι πρέπει να περάσετε από εδώ και να υποβάλλεται αίτηση και άλλα γνωστά Ελληνικά γραφειοκρατικά κολλήματα.

Στο σημείο αυτό βέβαια προκύπτει ηθικό και πρακτικό ζήτημα, μιας και η εταιρεία Ε.Υ.Δ.Α.Π δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι εγώ δεν λαμβάνω κάποια προμήθεια, άρα κακώς με εμπλέκετε. Γιατί κάθε εταιρεία – ιδιαίτερα δε όταν αυτή είναι συμφερόντων του δημοσίου – έχει την υποχρέωση απέναντι σους πελάτες της, να ελέγχει τις τράπεζες για τις χρεώσεις που αυτές τους επιβάλλουν.

Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μου λοιπόν, ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως οι ενώσεις καταναλωτών ακόμα δεν έχουν κατανοήσει το μέγεθος του ζητήματος που προκύπτει. Γιατί στην Ελλάδα έχουμε φθάσει στο σημείο αντί να έχουμε έκπτωση για την επιλογή μας να κάνουμε ηλεκτρονικά τις πληρωμές μας, τελικά να παρακαλάμε να έχουμε φθηνότερες χρεώσεις!

Με την πολιτική αυτή που ακολουθούν πολλές εταιρείες και τράπεζες – και που στηρίζεται κυρίως στην αμάθεια και απάθεια των καταναλωτών – σε καμία περίπτωση δεν συμβάλλουν στην πρόοδο της Ελληνικής κοινωνίας, την βελτίωση του εργασιακού τους περιβάλλοντος, στην οικονομική ελάφρυνση των καταναλωτών σε μια δύσκολη για αυτούς περίοδο, στην εκπλήρωση των στόχων της «κοινωνικής ευθύνης» που πρέπει να έχουν.

Hi!

I am with Ubuntu from the first release, I changed from windows because the reasons that everyone knows and I am studing computer systems for 5 years(I am on the last year of masters degree), at beginning I changed to Ubuntu(Linux) because I wanted to learn more, I wanted to really understand how SO works and have a different perspective, I really enjoyed that time because I was one of the few who could really work on Linux and I was also invited to work on my university`s Linux group, I was learning, I could solve problems and I was glad to watch the growing of Ubuntu ever 6 months, even my part-time job(Burger King) had switched from Windows to Ubuntu and also other companies. But now I agree with “Vincent Danen”, my time is starting to get very expensive(in spite of still enjoying to fix my Ubuntu`s problems).

To give you some examples:

- My university has an wireless connection(Eduroam) that I must configure every time I want to access it.

- Since Ubuntu 8.04 I have to reconfigure my wireless card to work.

- I use openoffice to make my presentations and when I open them with M.Office all characters are unaligned.

- The last time I receive a word file(an important one) and opened with openoffice the images were missing and I had to ask the sender to send me the images in a separate folder(Yes, I checked the configurations).

- When I use skype I ALWAYS have problems with the video.

- etc

Every Linux user had spent a lot of time configuring and reconfiguring something on their system to make things work(sometimes). If you do not mind to do this then It is fine, I used to think that way.

When I look back and see the time I spent resolving this issues to do something in spite of just do it, it is quite a lot.

Personally I think time is much more important than money and in the end I do not want to look back and see that I spent 1 year of my life trying to put my internet working or finding a compatible program or put one projector working with my Ubuntu or trying to accomplish the same tasks that iLife provide within the same time.

You pay Mac OS with your money.

You pay Linux with your time.

Mac OS is better because it allows you to do the same things in a fewer time. Some of you may say that apple computers are for people that do not know very much about computers because they are easy, and why should an operating system be hard? do you like to inspect your car`s engine or always repairing it? or do you prefer that it takes you wherever you want without complain?

And do not forget that Mac OS is built over the Unix (do you know that Mac OS X is certified by Unix and Linux do not?), so if you like to do things hard core you can do it anyway.

Now WWDC 2009 is about to start.

See you guys!

Πηγή: http://regebro.wordpress.com/2008/11/10/ubuntu-vs-os-x-the-deathmatch/#comment-1282

Επειδή το τελευταίο διάστημα η Ε.Π.Κ.ΧΑΝ., έχει δεχτεί αρκετά παράπονα και καταγγελίες από καταναλωτές, οι οποίοι στις αγορές τους αντιμετώπισαν την δυστροπία των επιχειρήσεων για αλλαγή ελαττωματικού προϊόντος... αλλά και να παραπέμπουν τον καταναλωτή στον παραγωγό αυτού ή στον εισαγωγέα προσπαθώντας να μεταβιβάσουν την ευθύνη που έχουν έναντι των καταναλωτών.

Έχει συμβεί σε όλους μας να αγοράσουμε ένα προϊόν και σύντομα να εμφανίσει προβλήματα στη λειτουργία του. Όταν, όμως, ζητήσουμε την επισκευή του χωρίς χρέωση, συμβαίνει ένα παράδοξο φαινόμενο: οι πωλητές και οι υπάλληλοι που ήταν τόσο χαμογελαστοί και καθησυχαστικοί κατά την αγορά του προϊόντος, αλλάζουν πλήρως πρόσωπο! Η πιο συνηθισμένη απάντηση τους είναι πως την τάδε λειτουργία ή το τάδε ελάττωμα «δεν το καλύπτει η εγγύηση».

Αποτέλεσμα; Μας δίνουν τις εξής επιλογές: Είτε να πληρώσουμε για την επισκευή είτε να... ανεχθούμε την ελαττωματική λειτουργία εφ' όρου ζωής. Ωστόσο, δεν είναι μόνο αυτές οι επιλογές μας. Ο Αστικός Κώδικας από το 2002 εναρμονίσθηκε με την ευρωπαϊκή νομοθεσία και μας παρέχει ορισμένα δικαιώματα. Αν και λίγοι άνθρωποι τα γνωρίζουν, στην πραγματικότητα μπορεί να τα ασκήσει ο καθένας από εμάς! Διαβάστε για αυτά, ασκήστε τα και προστατέψτε την τσέπη σας!


1. Πότε ένα προϊόν θεωρείται «ελαττωματικό»;

«Ελαττωματικό» θεωρείται ένα προϊόν, σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα, όταν δεν έχει τις «συμφωνημένες ιδιότητες». Αυτό με απλά λόγια σημαίνει πως όταν αγοράζουμε ένα αντικείμενο, ο πωλητής μας το περιέγραψε ή μας ανέφερε συγκεκριμένες λειτουργίες του ή το διαφήμισε στην τηλεόραση ή τοποθέτησε καρτελάκι επάνω του με τις ιδιότητες του κλπ. Όλες αυτές οι πληροφορίες θεωρούνται «συμφωνημένες ιδιότητες». Αν έστω και μία από αυτές δε λειτουργεί στην εντέλεια, το προϊόν είναι σύμφωνα με το νόμο «ελαττωματικό».


2. Σε ποιον πρέπει να απευθυνθώ αν το προϊόν που αγόρασα είναι ελαττωματικό;

Αν αγοράσατε ένα προϊόν και αποδείχθηκε ελαττωματικό, έχετε τα δικαιώματα του Αστικού Κώδικα αλλά και του Νόμου "περί προστασίας των καταναλωτών" και την ενσωματωμένη κοινοτική οδηγία που αναφέρονται στα δικαιώματα των καταναλωτών, Αυτά μπορείτε να τα ασκήσετε είτε μόνοι σας, προφορικά ή γραπτά,η με την συνδρομή της Ε.Π.Κ.ΧΑΝ, ή άλλης Νόμιμης Ένωσης Καταναλωτών ή μέσω της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να επισκεφθείτε το κατάστημα αγοράς. Σύμφωνα με το νόμο, αυτοί είναι οι υπεύθυνοι να επανορθώσουν το ελάττωμα, γιατί αυτοί έχουν συνάψει τη «σύμβαση πώλησης» μαζί σας.

Αν για παράδειγμα αγοράσατε από την χ επιχείρηση μία τηλεόραση Sony, αυτός που ευθύνεται για να επανορθώσει το ελάττωμα, είναι η χ επιχείρηση , και όχι η Sony. Άρα, όταν μιλήσετε στους πωλητές της επιχείρησης χ, αν αυτοί σας παραπέμψουν στη Sony, με την αιτιολογία ότι «ο κατασκευαστής παρέχει την εγγύηση και εμείς δεν φέρουμε καμία ευθύνη» αυτό είναι παράνομο! Ο λόγος είναι πως ο νόμος επιβάλλει σε οποιονδήποτε πουλάει κάτι, να αναλαμβάνει την ευθύνη για αυτό που πουλάει, ακριβώς επειδή κερδίζει μέσω αυτού.


3. Αν το προϊόν έχει «εγγύηση» σε ποιον πρέπει να απευθυνθώ;

Την εγγύηση συνήθως την παρέχουν οι κατασκευαστές των προϊόντων, πχ. η sony, η delonghi, η apple κλπ. Υπάρχει η παρανόηση πως αν ο κατασκευαστής μας παρέχει εγγύηση, είμαστε υποχρεωμένοι να απευθυνθούμε σε αυτόν, και όχι στο κατάστημα αγοράς. Αυτό είναι λάθος! Στην πραγματικότητα, η εγγύηση του κατασκευαστή λειτουργεί συμπληρωματικά, δηλαδή αποκτάτε ένα είδος «διπλής προστασίας»: έχετε το «δικαίωμα επιλογής» μεταξύ περισσότερων επιχειρήσεων που είναι και οι δύο υποχρεωμένες να επισκευάσουν το προϊόν.

Ας πάρουμε το παράδειγμα με την ελαττωματική τηλεόραση Sony που αγοράσατε από την χ επιχείρηση Έστω ότι ένα μήνα μετά την αγορά, η τηλεόραση δε λειτουργεί. Επιστρέφετε στην επιχείρηση χ και απαιτείτε να διορθώσουν την τηλεόραση, χωρίς να σας χρεώσουν τίποτα.

Αν σας παραπέμψουν στη Sony, εξηγείστε ευγενικά πως ο νόμος υποχρεώνει τον πωλητή, δηλαδή την χ επιχείρηση να διορθώσει το ελάττωμα. Το αν η Sony παρέχει μία έξτρα εγγύηση είναι θέμα άσχετο και απλά καθιστά εσάς πιο εξασφαλισμένους. Δεν αναιρεί τη νομική υποχρέωση της χ επιχείρησης να διορθώσει το ελάττωμα! Άρα, αν θέλει o η χ επιχείρηση να κάνει χρήση της εγγύησης της Sony, μπορεί με δικά της έξοδα να στείλει την τηλεόραση στην αντιπροσωπεία της Sony. Εσείς, πάντως, δεν οφείλετε να πληρώσετε τίποτα απολύτως!


4. Τι δικαιώματα έχω αν αγόρασα ελαττωματικό προϊόν;

Ο Αστικός Κώδικας (άρθρο 540) προβλέπει πως ο αγοραστής έχει το δικαίωμα:
Α. Να απαιτήσει, χωρίς επιβάρυνσή του, τη διόρθωση ή αντικατάσταση του πράγματος με άλλο
Β. Να μειώσει το τίμημα
Γ. Να υπαναχωρήσει από τη σύμβαση

Με απλά λόγια, συνεχίζοντας το παράδειγμα με την τηλεόραση, πηγαίνετε στην χ επιχείρηση και απαιτείτε να διορθώσουν την τηλεόραση. Αν η διόρθωση δε λύνει το πρόβλημα, μπορείτε να απαιτήσετε να σας την αντικαταστήσουν, δηλαδή να σας δώσουν άλλη τηλεόραση ίδιας μάρκας και μοντέλου.

Αν ισχυρισθούν πως δεν υπάρχει καμία άλλη ίδια τηλεόραση στο κατάστημα, τότε θα ασκήσετε το «δικαίωμα μείωσης του τιμήματος». Αυτό σημαίνει πως έχετε τη δυνατότητα να απαιτήσετε να σας επιστρέψουν ένα τμήμα από τα χρήματα που καταβάλατε, ώστε η νέα αξία να ανταποκρίνεται στην ελαττωματική τηλεόραση.

Αν, όμως, δεν επιθυμείτε να κρατήσετε την ελαττωματική τηλεόραση τότε μπορείτε να ασκήσετε το λεγόμενο «δικαίωμα υπαναχώρησης» από τη σύμβαση. Αυτό σημαίνει πως μπορείτε να πείτε «δηλώνω πως υπαναχωρώ από τη σύμβαση» και να επιστρέψετε την τηλεόραση απαιτώντας να σας επιστρέψουν τα χρήματα.


5. Μέσα σε πόσο χρόνο πρέπει να ασκήσω αυτά τα δικαιώματα;

Στο σημείο αυτό υπάρχουν ίσως οι μεγαλύτερες παρανοήσεις. Ο νόμος δίνει προθεσμία 2 χρόνια για να ασκήσετε όλα τα παραπάνω δικαιώματα. Αυτό σημαίνει πως από το νόμο έχετε εγγύηση απέναντι στο κατάστημα αγοράς για δύο χρόνια!

Πολλά καταστήματα εκμεταλλεύονται την άγνοια των πολιτών και θέτουν διάφορες προθεσμίες που τους ...συμφέρουν και οι οποίες είναι τελείως παράνομες. Πχ.«εγγύηση μόνο για ένα χρόνο», «επιστροφή του προϊόντος μέσα σε 14 μέρες για να σας το αντικαταστήσουμε» κλπ. Αν το κατάστημα ισχυρισθεί κάτι τέτοιο, με ψυχραιμία εξηγείστε πως ο νόμος σας παρέχει τα δικαιώματα για δύο χρόνια και απειλείστε να τους καταγγείλετε.


Για περισσότερη ενημέρωση και καταγγελίες στο τηλέφωνο της Ε.Π.Κ.ΧΑΝ.: 28210 92666.

Η Πρόεδρος της Ένωσης Προστασίας Καταναλωτών Ν. Χανίων,

Ιωάννα Μελάκη


ΠΗΓΗ: http://enosikatanaloton.blogspot.com/2011/01/blog-post_06.html

Τις τελευταίες 3 εβδομάδες, το γνωστό σε όλους μας ΠΛΑΙΣΙΟ έχει αλλάξει εντελώς την ιστοσελίδα του (http://www.plaisio.gr) από ηλεκτρονικό καταστήμα σε ιστοσελίδα εκθέσεως προϊόντων, τα οποία είναι διαθέσιμα μόνο σε συγκεκριμένα καταστήματα της αλυσίδας.

Πλέον ο επισκέπτης της ιστοσελίδος του ΠΛΑΙΣΙΟΥ περιορίζεται πάρα πολύ όσον αφορά τις επιλογές που έχει γιά διαδικτυακές αγορές ή γιά αγορές μέσω τηλεφωνικής παραγγελίας, εφ' όσον περίπου το 70-80% των προϊόντων τα οποία εκτίθενται στην ιστοσελίδα είναι διαθέσιμα μόνο σε συγκεκριμένα καταστήματα και είναι αδύνατον να αγορασθούν διαδικτυακώς ή τηλεφωνικώς.

Γνωρίζουμε ότι αρκετοί καταναλωτές είναι άκρως δυσαρεστημένοι με αυτή την ακατανόητη αλλαγή.

Είναι αδύνατον να φαντασθούμε τους λόγους που οδηγούν μία εταιρεία σαν το ΠΛΑΙΣΙΟ σε τέτοιες αυτοκαταστροφικές κινήσεις, οι οποίες πλήττουν ανεπανόρθωτα το κύρος της εταιρείας, αλλά εάν αυτό συνεχισθεί οι καταναλωτές εξ ορισμού θα στραφούν αλλού, με ότι και εάν αυτό συνεπάγεται γιά το ΠΛΑΙΣΙΟ.